تریستان داکونها یکی از پنج جزیره کوچک و دوردست اقیانوس اطلس جنوبی در نیمه راه بین بوئنوس آیرس در آرژانتین و دماغه امید نیک در آفریقای جنوبی است.
تریستان تنها یکی از این پنج جزیره مسکونی است.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، وسعت جزیره ۹۵ کیلومتر مربع است و پس از آنکه در بالاسار پرتغالی آن را در سال ۱۵۰۶ کشف کرد، به این اسم نامیده شد. تریستان داکونها در زمانهای ماقبل تاریخ وقتی که انفجار آتشفشانی آن را از بستر دریا ۱۸ هزار یا بالا آورد، ایجاد شد.
جزیره تریستان داکونها
زراعت فقط بر قستی ناهموار بر روی یک جلگه مرتفع کوچک که بین دریا از یک طرف و پرتگاههای دو هزار پایی از سوی دیگر در تنگنا قرار گرفته، امکانپذیر است.
در سال ۱۸۱۶ انگلستان نیروی کوچکی از افراد خود را در جزیره پیاده کرد و آنجا را تصرف کرد.
پادگانی مدت یک سال در آنجا مستقر شد.
در موقع عزیمت به یکی از افراد به نام سرجوخه ویلیام گلاس اجازه داده شده که با خانوادهاش آنجا باقی بماند.
با ورود ملاحان کشتی شکسته و پنج زن از سنتهلتا جمعیت جزیره تا سال ۱۹۶۱ به ۲۶۰ نفر افزایش یافت.
طی ۱۵۰ سال روش زندگی جزیرهنشینها اندکی تغییر کرد، اما در سال ۱۹۶۱ انفجار آتشفشان آنها را مجبور ساخت که به انگلستان بروند.
با این تخلیه به نظر میرسید که زندگی در تریستان به آخر رسیده است.
اما دو سال بعد، به خاطر بیزاری از تماس با شهرنشینی مدرن و اشتیاق به رسوم زندگی جزیرهای، مردم شروع به بازگشت کردند.
اقیانوس اطلس جنوبی
شرکت توسعه تربستان داکونها اکنون صنعت انحصاری جزیره را تامین میکند.
در سال ۱۹۶۷ تربستان برای اولین بار دارای یک بندرگاه کوچک شد.
سپس یک جاده، یک بیمارستان جدید و یک سیستم فاضل آب ساخته و برق رایج شد.
جزیره اکنون تا حدودی آیندهای بهتر از هر دو جهان دارد.
جدایی و دور بودن «از همه» اما چنین با مقداری وسایل آسایش مدرن.
پایان پیام
کد خبر : 110044 ساعت خبر : 4:33 ب.ظ