حرف ما این است که با این همه نظارت بر قیمت چرا اثر آن در زندگی حس نمی‌شود؟
پایگاه خبری گلونی؛ معین بادپا: قیمت‌ها همچنان نسبت به درآمد خانواده‌ها، بالاست.
نهادهای نظارتی، روزانه آمار پیداکردن انبارهای احتکارشده و برخورد با متخلفان را اعلام می‌کنند.
اما متاسفانه با تمام این کارها، در زندگی مردم عادی این برخوردها چندان حس نمی‌شود.
به طوری که خبرهای برخورد دارد اهمیت خودش را از دست می‌دهد و به خبری عادی تبدیل می‌شود.
امروز نماینده مهریز نیز گفته است «قیمت‌ها سرسام‌آور است. فکر می‌کنم اگر دستگاه نظارتی هم وجود نداشته باشد، وضع از این بدتر نمی‌شود.».
نکته مهم در سخنان این نماینده مجلس همین حس نکردن نظارت بر قیمت است.
اینکه دستگاه‌های متولی، اقدام به نظارت بر قیمت می‌کنند بنا بر وظیفه ذاتی آنها به جاست.
اما مهم‌تر این است که اثرات این نظارت محسوس باشد.
انتظار مردم این است که با این همه آمار از نظارت و برخورد، آرامش و رفاه مردم بهبود یابد.
اگر قرار نیست به دنبال چنین نتیجه‌ای باشیم، پس چه نیازی به نظارت است؟
نظارت بر قیمت با همین امکانات
شاید گفته شود حجم تخلفات به قدری گسترده است که نهادهای نظارتی توان نظارت کامل را ندارند.
همانطور که بارها از کمبود نیروی انسانی و بودجه گلایه کرده بودند. باید گفت که این بحث‌ها همیشه هست.
همواره در هر فضایی محدودیت منابع (مالی، زمانی، نیروی انسانی و…) وجود دارد.
اگر محدودیتی نباشد، پس هنر یک سازمان چه می‌شود؟
اصلا آیا با این دلیل می‌توان گفت پس حس نکردن نظارت بر قیمت منطقی است؟
منظور این نیست که از فردا با کوچکترین تخلفات، به شدیدترین حالت ممکن برخورد شود.
ما هم می‌دانیم که مجازات باید با جرم تناسب داشته باشد.
در غیر این‌صورت به نتیجه معکوس می‌رسد.
چرا نظارت بر قیمت حس نمی‌شود؟
حرف ما این است که با این همه نظارت بر قیمت چرا اثر آن در زندگی حس نمی‌شود؟
این وظیفه دولت و مسئولان اجرایی و نظارتی است که به این سوال پاسخ دهند.
وگرنه اهمیت نظارت و حس اعتماد به آن هم صدمه خواهد دید.
پایان پیام
