رابیندرانات تاگور شاعر بزرگ هندی لقب مهاتما یا روح بزرگ را به گاندی داد
مهاتما گاندی که بود؟
به گزارش پایگاه خبری گلونی، موهانداس کارامچاند گاندی (۱۸۶۹-۱۹۴۸) بزرگ‌ترین رهبر سیاسی هند بود که نقش بزرگی در تلاش برای کسب استقلال هند از زیر سلطه انگلستان داشت.
رابیندرانات تاگور و مهاتما گاندی
لقب «مهاتما» یا «روح بزرگ» در سال ۱۹۱۵ از سوی رابیندرانات تاگور شاعر بزرگ هندی به او داده شد.
گاندی در سال ۱۸۹۳ به‌عنوان حقوقدان به آفریقای جنوبی رفت و از جماعت هندی در مقابل تبعیض نژادی دفاع کرد.
در آفریقای جنوبی او به آیین دیگری درآمد که ترک لذات نفس بود و «براهما چاریا» نامیده شد. این آیین بسیار نزدیک به عقیده او، یعنی مقاومت آرام و مسالمت‌‌آمیز بود که وی آن را «ساتیاگراها» یا نیروی حقیقت نامید.
گاندی در سال ۱۹۱۴ به هند بازگشت و به زودی رهبر معروف کنگره ملی هند شد که با تلاش‌ها و منازعات یک جمهوری مستقل را بنیان نهاد.
اگرچه گاندی به دولت بریتانیا حمله می‌کرد، اما به مردم انگلیس احترام می‌گذاشت و این احترام را ابراز می‌داشت.
به این دلیل نیز بیشتر مردم انگلیس حتی زمانی که قادر به فهم و درک او نبودند، او را تحسین می‌کردند.
گاندی لُنگی به‌عنوان لباس پوشید و به سیاحت در کشور پرداخت.
او استفاده از چرخ ریسندگی را به‌عنوان وسیله‌ای برای رهایی هند از وابستگی به شرکت پنبه لانکاشایر تشویق کرد.
در سال ۱۹۲۲ به مدت دو سال به جرم ایجاد آشوب به‌عنوان رهبر توده‌های مبارز در نافرمانی‌های شهری به زندان فرستاده شد.
گاندی روزنامه‌ها و جزوه‌هایی را منتشر کرد و خودش را با نجس‌ها – پایین‌ترین کاست (طبقه اجتماعی) هندو – که آن‌ها را «فرزندان خدا» می‌نامید، مربوط ساخت. او شروع به ارائه بهداشت و کمک‌های اولیه به دهکده‌های دوردست کرد.
میلیون‌ها پیرو او، از هر طبقه‌ای، گاندی را باپو به معنای پدر می‌نامیدند، اما تلاش‌های او برای اتحاد مسلمانان و هندوها با موفقیت چشمگیری روبرو نشد.
گاندی با دریافتن این نکته که پیشرفت برای ایجاد یک حکومت مستقل خیلی آهسته است، حملات مکرر خود را به دولتمردان انگلیسی افزایش داد. او بارها به زندان فرستاده شد و برای آخرین بار در سال ۱۹۴۲، وقتی که اعلام کرد متفقین فقط می‌توانند از یک «هند آزاد» انتظار پشتیبانی داشته باشند، زندانی شد.
پس از جنگ جهانی دوم، گاندی با برپایی ایالت مسلمان‌نشین در پاکستان به‌عنوان شرطی برای استقلال موافقت کرد. هنگامی که آشوب بین مسلمانان و هندوها بالا گرفت، گاندی روزه ۱۴ روزه خود را آغاز کرد و سوگند خورد که آن را تا هنگام مرگ و یا پایان خونریزی ادامه خواهد داد.
او برای مدت موفق به توقف جنگ شد. گاندی در ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸ مدت زمان کوتاهی پس از پایان این روزه با شلیک گلوله یک هندوی متعصب به شکل یک نمازگزار کشته شد.
پایان پیام