لباس بازیگران در جشنواره فیلم فجر فقط به خودشان مربوط است نه ما و شما
پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: پس از آغاز جشنواره فیلم فجر و شروع مراسمات فرش قرمز فیلم‌ها، بازار لباس‌های خاص و منحصربه‌فرد بازیگران و عوامل فیلم‌ها نیز داغ داغ شده است.
لباس بازیگران در جشنواره فیلم فجر
برخی هنرمندان با پوشش‌های خاص خود سوژه‌ی عکاس‌ها می‌شوند و آن عکس‌ها و تصاویر در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود.
به ثانیه نکشیده که موج شوخی‌ها و طنازی‌ها فضای مجازی را در برمی‌گیرد.
انواع و اقسام جوک‌ها و توئیت‌ها و مطالب طنز، رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی را پر می‌کند.
اما ناگهان طرفداران آن هنرمندان وارد میدان می‌شوند و شروع می‌کنند به حمایت از هنرمند محبوب خود.
آن‌ها برای طبیعی جلوه دادن کار هنرمند محبوب‌شان دلایل خود را مطرح می‌کنند.
می‌گویند هرکسی حق دارد هر لباسی که دوست دارد را بپوشد. به کسی مربوط نیست.
می‌گویند در خارج هم بسیاری از هنرمندان طراح لباس دارند و لباس‌های خاص و منحصربه‌فرد به تن می‌کنند.
می‌گویند فلان هنرمند، هنرمندی مردمی است و یا کلی جایزه گرفته است پس نباید با او شوخی کرد.
می‌گویند هنرمند عزت دارد و نباید خدشه‌ای بر قبای همایونی او وارد شود.
لباس بازیگران
ما با تمام حرف‌ها و دلیل‌های این دوستان موافقیم.
قبول داریم که هرکس حق دارد هر لباسی را که دوست دارد بپوشد.
البته به شرط‌ها و شروط‌ها. لباس هرشخصی باید یک حداقل‌هایی داشته باشد.
وگرنه پسر همسایه‌ی ما که با لباس عجیبی وارد مجلس ختم یکی از همسایه‌ها شد هم با این جمله‌ی هرکسی حق دارد… توجیه‌پذیر است.
او که مواد مخدر مصرف کرده بود فقط با یک جفت جوراب وارد مجلس ختم شد. تاکید می‌کنم: فقط و فقط یک جف جوراب به تن داشت.
او در آن روز مواد مصرف کرده بود و عقلی در سر نداشت. وگرنه او هم می‌داند که حق ندارد با هرلباسی که دوست دارد هرجا برود.
اما خب حرف حامیان هنرمندان خوش‌لباس(!) هم تا حدودی منطقی است.
هرکس حق دارد در مورد لباسش تصمیم بگیرد. در خارج هم چنین است.
اما ما یک سوال از این دوستان داریم. آیا در همان خارج، طنزنویس‌ها در مورد لباس‌های عجیب هنرمندانشان چیزی نمی‌نویسند؟
آیا اگر یک طنزنویس در مورد لباس یک هنرمند مطلب بنویسد، طرفداران آن هنرمند می‌زنند در دهان آن طنزنویس؟
خیر. کار طنزنویس، طنزنویسی است و خود آن هنرمندان با پوشیدن لباس‌های نامتعارف خود را در آغوش طنزنویس قرار می‌دهند.
اگر با همان منطق دوستان بخواهیم پیش برویم، می‌گوییم: هر طنزنویسی حق دارد هر سوژه‌ای را برای طنزنویسی خود انتخاب کند.
یک نمونه طنز
در حاشیه جشنواره فیلم فجر امسال یکی از دوستان می‌گفت: من همیشه صابر ابر را با طناز طباطبایی اشتباه می‌گیرم.
ما هم با او شوخی کردیم و گفتیم این دو فرقی با هم ندارند. هر دو یک نفر هستند.
با تعجب گفت: نه شوخی می‌کنید. خدایی فرق دارند. مانتوی صابر ابر گُل نداشت ناموساً.
کلام آخر
اگر این طرز لباس پوشیدن نشانه‌ی هنرمند بودن و خوش‌سلیقه بودن و خوش‌تیپ بودن است پس استاد شجریان و استاد بنان و دیگران…
تن آدمی شریف است به جان آدمیت. نه همین مانتوی بهاره طرح خفاشی کد ۴۵۷ سلکشن پارمیدا
پایان پیام