مدیریت پساب و دفع بهداشتی فاضلاب پرهزینه است اما راه‌حل چیست؟
به گزارش پایگاه خبری گلونی، اندیشکده تدبیر آب ایران جزوه‌ای منتشر کرده است با نام پساب، منبع بهره‌برداری‌نشده.
این مقاله ترجمه‌ای است از:
WWAP (United Nations World Water Assessment Programme). 2017. The United Nations World Water Development Report 2017. Wastewater: The Untapped Resource. Paris, UNESCO. Executive Summary
این ترجمه را در چند بخش در گلونی بخوانید:
بازیابی هزینه و ساز و کارهای مناسب تأمین مالی
مدیریت پساب و دفع بهداشتی فاضلاب معمولاً پرهزینه و سرمایه‌بر است.
این مسئله به ویژه درباره سامانه‌های بزرگ و متمرکز مصداق دارد، که به سرمایه اولیه نیاز دارند و هزینه‌های بهره‌برداری و نگهداری در بلند و میان‌مدت به سبب استهلاک سریع، نسبتاً بالا است.
این مشکل با فقدان سرمایه‌گذاری در توسعه ظرفیت نهادی و انسانی بیشتر تشدید می‌شود.
مدیریت پساب
با این همه، اگر خسارت‌های مستقیم و غیر مستقیم آن را برای سلامت، توسعه اجتماعی اقتصادی و محیط زیست در نظر بگیریم، هزینه‌های سرمایه‌گذاری ناکافی در مدیریت پساب بسیار بیشتر است.
سامانه‌های نامتمرکز تصفیه پساب می‌تواند برای جبران برخی مشکلات مالی ناشی از سامانه‌های متمرکز به کار گرفته شوند.
این قبیل تکنولوژی‌های کم‌هزینه، در صورتی که به کفایت طراحی و پیاده شوند، می‌توانند نتایج رضایت‌بخش از نظر کیفیت خروجی فراهم آورند، با اینکه نیاز بالایی به بهره‌برداری و نگهداری مناسب برای اجتناب از عدم موفقیت سامانه دارند.
استفاده از پساب، به ویژه در شرایط کمیابی آب می‌تواند جریان درآمد جدیدی برای تصفیه پساب فراهم آورد.
چندین مدل کسب و کار مختلف در جاهایی که بازیابی هزینه و ارزش، مزیت قابل توجهی از دید مالی دارد پیاده شده است.
با این همه، درآمد ناشی از فروش پساب تصفیه‌شده به تنهایی معمولاً برای پوشش هزینه‌های بهره‌برداری و نگهداری تأسیسات تصفیه آب کافی نیست.
بازیابی مواد مغذی (عمدتاً فسفر و نیتروژن) و انرژی می‌تواند ارزش‌افزوده جدیدی برای بهبود مسئله بازیابی هزینه باشد.
با اینکه درآمدهای حاصل از استفاده از پساب و بازیابی مواد مفید ممکن است همیشه هزینه‌های اضافه‌تر را پوشش ندهد، منافع حاصل از سرمایه‌گذاری در استفاده مجدد از آب ممکن است به خوبی با هزینه سدها، نمک‌زدایی، انتقال‌های میان‌حوضه‌ای، و دیگر گزینه‌های افزایش موجودی آب قابل مقایسه باشد.
آب شرب، حتی زمانی که از شیر آب عرضه شود، وقتی با هزینه کل تأمین آن مقایسه شود، معمولاً دست پائین قیمت‌گذاری شده است.
پساب تصفیه‌شده، به منظور دست‌یافتن به مقبولیت عمومی باید پائین‌تر از آب شرب قیمت‌گذاری شود.
نرخ‌گذاری آب از منابع مختلف بر پایه هزینه واقعی آن، سرمایه‌گذاری و عرضه خدمات در توان پرداخت را برای تمامی اعضای جامعه، از جمله اقشار فقیر امکان‌پذیر می‌سازد.
پایان پیام