مرد پرتغالی اکنون تیم دارد ولی تیم ملی فوتبال کشور ما همچنان بی‌مربی است
پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: کارلوس کیروش شب گذشته با حضور در کشور کلمبیا قراردادش را با تیم ملی این کشور تا جام جهانی ۲۰۲۲ امضا کرد. مرد پرتغالی تنها دو هفته بعد از اتمام جام ملت‌های آسیا و حذف با ایران در مرحله نیمه‌نهایی مقابل ژاپن به کلمبیا رفت و قرارداد جدیدش را به ثبت رساند.
قرارداد چهارساله سرمربی تیم ملی فوتبال کلمبیا ۱۲ میلیون دلار ارزش دارد
خب اکنون باز ما ماندیم و یک تیم ملی فوتبال که انتخاب سرمربی برای آن کار دشواری است.
خدا می‌داند چند هفته‌ی دیگر یا شاید چند ماه دیگر طول بکشد تا یک نفر بر روی صندلی لرزان سرمربی‌گری تیم ملی بنشیند.
البته انتخاب سرمربی شاید تنها در کشور ما این‌قدر سخت و طولانی باشد.
چون در کشور ما هر کودکی که بتواند برای اولین بار بدون کمک والدینش بند کفش‌هایش را ببند، به خود اجازه می‌دهد در مورد تخصص مربی و انتخاب آن تحلیل کند.
حالا خودتان ببینید رسانه‌ها و مربی‌ها و فوتبالی‌ها و مسئولین و مقامات در این کشور چه فشارهایی می‌آورند.
از این بحث بگذریم.
منتقدین و حامیان مرد پرتغالی
منتقدین مرد پرتغالی بر این باور بودند که او یک مربی بی‌دانش و غیرحرفه‌ای است و فقط و فقط برای پول در ایران دلالی می‌کند.
حامیان کیروش هم معتقد بودند او خدمات بی‌نظیری را به تیم ملی کرد و به تیم ملی فوتبال ما وزن داد.
ما با نظر این دوستان کاری نداریم. بالاخره نظرشان کاملاً تخصصی و حرفه‌ای است چون می‌توانند بند کفش‌شان را خودشان ببندند.
حرف ما این است که کارلوس کیروش با تمام بی‌دانش بودن و غیرحرفه‌ای بودنش می‌داند که یک تیم برای جام‌جهانی بعدی باید از همین الآن تلاش کند.
او می‌توانست برای دلالی کردن صبر کند دو سه سال دیگر با یکی از همین کشورهای ثروتمند همسایه قرارداد ببندد.
چرا بلافاصله رفت و با یک کشور دیگر قرارداد بست؟ چه عجله‌ای بود؟ چون برای موفق شدن، همین امروز هم دیر است.
اما تیم ملی کشور ما چه؟ مرد پرتغالی چه چیزی را از دست داد و ما چه چیزی را؟
او ناز و غمزه و هیس نشان دادن مهاجم مغرور و از خودراضی ما را از دست داد و خامس رودریگز و فالکائو را به دست آورد.
ما هم دستیار فرگوسن و سرمربی رئال مادرید را از دست دادیم و هنوز حتا یک امیرخانی، حاجی مایلی‌ای، آقای کامپیوتری، سِگایی چیزی به دست نیاوردهایم.
راستی ببینید کلمبیایی‌ها چه‌قدر کم‌عقل و خنگ هستند که مربی دلال و بی‌دانشی که ما بیرونش کردیم را کردند سرمربی تیم ملی خودشان.
احتمالاً در آن کشور کسی بلد نیست خودش بدون کمک والدین بند کفشش را ببندد.
اما خودمانیم‌ها، کلمبیایی‌ها هم با تمام کم‌عقلی و خنگ بودنشان فهمیدند که هرچه سریع‌تر باید برای تیمشان مربی انتخاب کنند.
ولی ما چه؟ چند هفته و چند ماه باید بگذرد تا کسی را برای جانشینی مرد پرتغالی انتخاب کنیم؟
شاید بگویید این که تقصیر منتقدان کیروش نیست. این تقصیر مسئولان ورزشی ماست.
البته که به کیروش نقد وارد بود.
ولی آیا آن‌ها که فریاد می‌زدند که کیروش باید برود مگر در ایران زندگی نمی‌کنند؟
مگر شرایط کشور ما و مدیران ما را نمی‌دانند؟ مگر نمی‌دانستند ما جانمان در می‌آید تا یک مربی انتخاب کنیم.
بعد هم دوباره جانمان در می‌آید تا با او قرارداد ببندیم؟
تیم ملی فوتبال کشور ما
امروز بسیاری از آن مربی‌های ایرانی که به شدت با کیروش مخالفت می‌کردند می‌ترسند که بر روس صندلی او بنشینند.
می‌ترسند که بنشینند و باز در آزادی به بحرین و عربستان ببازند و موفق نشوند تیم را به جام‌جهانی ببرند.
واقعاً هم صندلی مربی‌گری تیم ملی فوتبال این روزها برای مربی‌های ما ترسناک است.
این نظر ماست. بالاخره ما هم دو سه باری بدون کمک والدین بند کفش‌مان را بسته‌ایم.
پایان پیام
کد خبر : 113939 ساعت خبر : 10:02 ق.ظ