شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و شرکت‌های اقماری آن را بشناسید

شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و شرکت‌های اقماری آن را بشناسید

به گزارش پایگاه خبری گلونی، اندیشکده تدبیر آب ایران جزوه‌ای منتشر کرده است با نام ارزیابی مقدماتی حکمرانی آب کشور.

تشکیل شركت مهندسي آب و فاضلاب كشور در سال ۱۳۷۱ به استناد ماده ۴ قانون برنامه سوم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشور و در جهت تحقق مفاد ماده ۱۷ قانون تشكيل شركت‌هاي آب و فاضلاب مصوب ۱۳۶۹ در هيئت دولت مصوب گرديد و بر اساس پيشنهاد وزارت نيرو، اساسنامه شركت مادر تخصصي مهندسي آب و فاضلاب كشور به تأئيد سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور و وزارت امور اقتصادي و دارایي رسيد.

شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و شرکت‌های اقماری آن

هدف از تشكيل شركت، ساماندهي فعاليت‌هاي تصدي وزارت نيرو در امور آب و فاضلاب شامل مديريت صحيح، نظارت و ارزيابي عملكرد، هدايت و راهبري، افزايش بازدهي و بهره‌وري و استفاده مطلوب از امكانات شركت‌هاي زيرمجموعه در چارچوب سياست‌هاي وزارت نيرو و همچنين كارگزاري وزارت نيرو براي انجام نظارت‌ها و تدوين برنامه‌ها تدوين گرديد.

شرکت‌های آب و فاضلاب (آبفا) استانی که بر اساس قانون مصوب سال ۱۳۶۹ به وسیله وزارت نیرو تشکیل و سازماندهی شده‌اند، به عنوان زیرمجموعه شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور، وظیفه ایجاد و بهره‌برداری تأسیسات مربوط به توزیع آب شهری و همچنین جمع‌آوری و انتقال تصفیه فاضلاب در محدوده قانونی شهرها را به عهده دارند.

شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و شرکت‌های اقماری آن

شرکت‌های آب و فاضلاب روستایی در سال ۱۳۸۱ از وزارت جهاد کشاورزی منتزع و به وزارت نيرو ملحق گرديده و در حال حاضر به عنوان يکى از شرکت‌هاى تابع وزارت نيرو فعاليت می‌نمايد.

شرکت‌های آب و فاضلاب استانی دارای استقلال مالی هستند و بر طبق قانون مصوب سال ۱۳۶۹ و قانون تجارت، به صورت یک شرکت بازرگانی اداره می‌شوند.

آنان به استناد ماده ۹ قانون مصوب سال ۱۳۶۹ اختیار قانونی برای دریافت هزینه‌های اشتراک، انشعاب، نرخ آب آشامیدنی و هزینه‌های جمع‌آوری و دفع فاضلاب شهری را کسب نموده است.

در عمل هر چند محدودیت‌هایی در دریافت منابع قانونی این شرکت‌ها وجود دارد و اکثریت این شرکت ها زیان‌ده می‌باشند، اما در مجموع موفقیت آن‌ها از شرکت‌های آب منطقه‌ای در تقویت منابع داخلی‌شان بیشتر بوده است.

شركت‌هاي بهره‌برداري از شبكه‌هاي آبياري و زهكشي

در سال ۱۳۷۰ در پي توافق بين وزارتخانه‌هاي نيرو و كشاورزي و سازمان برنامه و بودجه، جلب مشاركت مصرف‌كنندگان آب در بهره‌برداري و نگهداري شبكه‌هاي آبياري در دستور كار این سه نهاد قرار گرفت و منجر به تشكيل شركت‌هاي بهره‌برداري از شبكه‌هاي آبياري گرديدکه با هدف جلب مشاركت مصرف‌كنندگان آب در اين شركت‌ها بود.

شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و شرکت‌های اقماری آن

۴۹ درصد سهام اين شركت‌ها مستقيماً متعلق به وزارت نيرو (در حال حاضر شركت مديريت منابع آب) و مابقي متعلق به بخش خصوصي اعلام شد. دلایل تأسیس این شرکت‌ها در پنجره ۲ منعکس شده است.

نحوه نظارت بر اداره اين شركت‌ها تاكنون به گونه‌اي بوده است كه اين شركت‌ها را ناگزير به رفتاري با ماهيت كاملاً دولتي نموده است.

 

پنجره۲- دلایل تأسیس شركت‌هاي بهره‌برداري از شبكه‌هاي آبياري و زهكشي

پائين‌بودن كارآيي شبكه‌هاي آبياري با مديريت دولتي در ايران، ناتواني در جمع‌آوري آب‌بهاي كافي از مصرف‌كنندگان، افزايش تقاضا، پائين‌آمدن كيفيت محيط‌زيست و توسعه صنعت، مسئولين وزارت نيرو را به فكر انداخت تا در راستاي ايجاد اصلاحات و تغييرات اساسي در ساختار نظام اقتصادي كشور و واگذاري بخشي از فعاليت‌هاي خدماتي دولت به بخش خصوصي و بر اساس توافق‌نامه شماره ۲۰۰/۵۱۹۴۴ مورخ ۲۲/۵/۱۳۷۰ وزارت نيرو، وزارت كشاورزي و سازمان برنامه و بودجه به منظور بهينه‌سازي توزيع و مصرف آب كشاورزي و بهره‌برداري بهتر از كانال‌هاي آبياري و زهكشي با به كارگيري اصل بهره‌وري و تأسيس شركت‌هاي بهره‌برداري از شبكه‌هاي آبياري و زهكشي (سهامي خاص) را در برنامه كار خود قرار دهد تا بتواند ضمن افزايش راندمان آبياري و بهره‌‌وري، مقدمات واگذاري امر مديريت و نگهداري را در آينده به بهره‌برداران فراهم نمايد.

 

اما اين اقدامات چندان كارساز نیفتاد و عملاً كشاورزان مشاركتي در مديريت بهره‌برداري را عهده‌دار نشدند.

آقای حقوقی (۱۳۹۲) در بررسی نظام بهره‌برداری از منابع آب ایران بخشی از سیاست‌های وزات نیرو از نظر مشارکت در بهره‌برداری از شبکه‌های آبیاری و زهکشی را متوجه گرایش اخیرتر این وزارتخانه در واگذاری خدمات مربوط به شرکت‌های خصوصی به مثابه پیمانکار این خدمات می‌داند که طبعاً متوجه مشارکت جامعه محلی و بهره‌برداران نمی‌تواند باشد.

شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور و شرکت‌های اقماری آن

شركت‌هاي بهره‌برداري تشكيل‌شده موجود تمامي مناطق كشور را تحت پوشش قرار نمي‌دهد. در بخش‌هاي خارج از اين محدوده‌ها از نظام‌هاي سنتي آبياري ميراب و دشت‌بان استفاده مي‌شود.

فعاليت‌هايي نيز به طور پراكنده توسط وزارت جهادكشاورزي در اين مناطق انجام گرديده است، اما هيچ مكانيزم رسمي و مشخصي براي سامان‌دهي فعاليت‌هاي آبياري در اين مناطق وجود ندارد.

با توجه به ناتمام‌بودن جهت‌گيري‌هاي اساسي اصلاح ساختار مديريت منابع آب، تداوم اقدامات در پنج سطح در دست انجام است:

  • در سطح فرابخشي با تشكيل شوراي عالي آب با مسئوليت رياست جمهوري (براساس ماده ۱۰ قانون تشكيل وزارت جهادكشاورزي مصوب سال ۱۳۷۹ مجلس شوراي اسلامي).
  • در سطح ملي به ويژه با تشكيل شركت‌های مادر تخصصي مديريت منابع آب كه اساسنامه آن در سال ۱۳۸۱ به تصويب هيئت وزيران رسيد (شامل شکل‌دهی به مدیریت حوضه آبریز).
  • در سطح منطقه‌اي با تشكيل شركت‌هاي آب منطقه‌اي كه اساسنامه آن در سال ۱۳۸۱ و در سطح استاني اساسنامه آن در سال ۱۳۸۴ به تصويب هيئت وزيران رسيد.
  • در سطح تشكل‌هاي مناسب برای مشارکت بخش خصوصی و کشاورزان در بهره‌برداری و نگهداری شبکه‌های آبیاری و زهکشی و همکاری در مدیریت آب زیرزمینی.
  • ادامه و بخش‌های دیگر این جزوه را می‌توانید اینجا بخوانید.

    پایان پیام

کد خبر : 116659 ساعت خبر : 6:47 ب.ظ

لینک کوتاه مطلب : https://golvani.ir/?p=116659
اشتراک در نظرات
اطلاع از
0 Comments
Inline Feedbacks
نمایش تمام نظرات