جنگ ایران و آمریکا از سناریوسازی رسانه‌های خارجی تا حرف دل مردم
پایگاه خبری گلونی نگار فیض‌آبادی:
جنگ ایران و آمریکا در راه است، آمریکا نقشه جنگ با ایران را کشیده است، اول چه کسی جنگ را شروع می‌کند و…، حرف‌های پرمخاطب این روزها هستند.
هرکسی، فارغ از اینکه چه تخصص و شغلی دارد، درباره جنگ ایران و آمریکا گمانه‌زنی می‌کند.
طوری‌که انگار قرار است این حدس‌های سریالی، واقعیت را رقم بزنند.
وقتی رسانه‌های خارجی، آتش تنور را تندتر می‌کنند
رسانه‌های آن‌طرفی، خودشان را در حالت آماده‌باش رسانه‌ای تصور می‌کنند و با سناریوسازی‌های مختلف، آتش تنور را تندتر می‌کنند.
هرکسی بگوید روزگار اقتصادی مردم خوب است، احتمالاً هوای لطیفه تعریف کردن به سرش زده است!
به سبک واقع‌بینی باید بگوییم سفره مردم، کوچک‌تر شده است. هنوز نگرانی از آینده و نبود امنیت شغلی، دو عامل اصلی ازدواج نکردن جوان‌ها هستند.
همچنان مردم منتظرند از این خواب تلخ، بیدار شوند و ببینند سایه گرانی‌ها بر سرشان نیست.
اما آیا اینکه بگوییم با جنگ ایران و آمریکا، وضع معیشتی مردم بهتر می‌شود، خودش یک کابوس دیگر نیست؟
هرکسی معتقد است مردم ایران، جنگ را راه علاج مشکلات‌شان می‌دانند، بیشک می‌خواهد حرف خودش را به کرسی بنشاند.
واگرنه ایرانی‌ها صلح را به جنگ، دعا را به نفرین و بهبودی را به ویرانی ترجیح می‌دهند.
انعکاس رسانه‌ها و خبرنگاران باید مبتنی بر واقعیت باشد. هیچ‌کسی، مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور را انکار نمی‌کند؛
اما جمله نخ‌نمای «از خرابی، آبادی به‌دست میاد»، بیشتر دل مردم را خالی می‌کنند.
جنگ ایران و آمریکا و شایعات پیرامونش
به اضطراب‌ها و شایعه‌ها دامن نزنیم
موضوع جنگ ایران و آمریکا، می‌تواند باعث شود برخی‌ها با پرداختن به آن، نان چرب‌تری را سر سفره‌شان ببرند. اما چه چیزی عاید مردم می‌شود؟
جنگ ایران و آمریکا، قرار است نسخه شفابخش دردهای مردم باشد؟
در هوای ملتهب سیاست، بعضی‌ها تندتر پارو می‌زنند و خودشان موج‌هایی را تولید می‌کنند که نتیجه‌اش می‌شود یک جنگ روانی تمام‌عیار.
برای رها شدن از جنگ روانی این روزها، لازم است پشت‌سر این موج‌ها راه نیفتیم، به اضطراب‌ها دامن نزنیم و بی‌خیال شایعه‌پراکنی شویم.
کافی است یاد مردم سیل‌زده گلستان، لرستان، خوزستان و… بیفتیم.
بیشک اگر به پلدختر بروید و به مردم سیل‌زده، بگویید با جنگ، زندگی روی خوش‌اش را به شما نشان می‌دهد، با هراس و نگرانی، لب می‌گزند و می‌گویند:
«خدا آن روز را نیاورد. خودمان ویرانه‌ها را می‌سازیم. جنگ، شوم است و ما نحسی نمی‌خواهیم».
پایان پیام