مشکل تئاتر خیابانی ریشه‌ای است؛ در حاشیه ورکشاپ خیابانی از شیرین بزرگمهر تجلیل شد

مشکل تئاتر خیابانی ریشه‌ای است؛ در حاشیه ورکشاپ خیابانی از شیرین بزرگمهر تجلیل شد

به گزارش پایگاه خبری گلونی، به گزارش روابط عمومی شانزدهمین دوره «هفته بزرگ‌داشت تئاتر»؛ ورکشاپ خیابانی، با حضور بزرگانی چون شیرین بزرگمهر، ژاله کاظمی، مرتضی وکیلیان، حمیدرضا نوری، زهرا غلامی و محمد علی عنایتی و …؛ بعدازظهر پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت، در سالن امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار و از شیرین بزرگمهر تجلیل شد.

در ابتدای این نشست؛ حاضران به معرفی خود پرداختند سپس شیرین بزرگمهر اظهار داشت: یکی از مهم‌ترین گونه‌های تئاتر، نمایش خیابانی است، این نمایش مختص کسانی است که سالن‌های تئاتر برایشان جذاب نبوده و صحنه را ترک کرده و برای ارتباط بیشتر با مخاطب به بیرون رفته و نمایش اجرا کردند.

وی ادامه داد: تئاتر خیابانی انواع محتلفی دارد که از اجراهای تک نفره و کوچک شروع شده و به نمایش‌های پر هزینه همراه با صحنه‌پردازی می‌رسد، البته هزینه تئاترهای خیابانی را دولت متقبل نمی‌شود.
بزرگمهر اظهار داشت: من دوست دارم که به فلسفه تئاتر خیابانی بپردازم.
سپس حاضران به بیان مشکلات تئاتر خیابانی از نگاه خود، پرداختند.

مشکل تئاتر خیابانی ریشه‌ای است؛ در حاشیه ورکشاپ خیابانی از شیرین بزرگمهر تجلیل شد

حمیدرضا نوری گفت: به نظر من مشکل تئاتر خیابانی ما در حال حاضر عدم شناخت درست این گونه نمایش است و می‌توانم بگویم که اهالی تئاتر خیابانی خودشان، خود را باور ندارند چرا که تئاتر خیابانی قدرتی دارد که نظیرش را در تئاترهای صحنه ای نمی‌بینیم.
محمد علی عنایتی اظهار داشت: یکی از اصلی‌ترین معضلات ما، عدم فضا برای اجرا تئاتر خیابانی است.

وکیلیان گفت: به نظر اهالی تئاتر خیابانی، امروز خودشان جایگاه خود را نمی‌شناسند و متاسفانه در داوری جشنواره‌ها نیز مشکل داریم و قضاوت به افرادی سپرده می‌شود که علم آن کار را ندارند و هر کسی تعریف شخصی خودش را برای تئاتر خیابانی ارائه می‌دهد.
وی ادامه داد: باید برای جشنواره‌ها یک کمیته داوران تشکیل داد.

ژاله کاظمی بیان کرد: مشکل تئاتر خیابانی از ریشه است یعنی ابتدا باید از اصل برای تئاتر خیابانی تعریف ارائه کنیم و بعد به معضلاتی چون نبودن جایگاه بپردازیم.
راحله گفت: ما باید با فلسفه چیستی تئاتر خیابانی آشنا شویم.

بزرگمهر اظهار داشت: اولین حرکتی که برای تئاتر خیابانی در ایران شکل گرفت از نمایش “عباس آقا کارگر ناسیونال” بود که اعتراضی را فریاد می‌کرد، ضمن این که باید بگویم اولین تئاترهای خیابانی در دنیا از انقلاب کبیر روسیه شکل گرفت، پس در این که بنیان تئاتر خیابانی، اعتراض است، شکی نیست.
وی ادامه داد: تئاتر خیابانی، صحنه ندارد، اما صحنه پردازی دارد، چیزی که در نمایش خیابانی قابل تأمل می‌شود، نزدیکی مخاطب با بازیگران اثر نمایشی است.

شیرین بزرگمهر اظهار داشت: اما اشکال کار در این است، که کارگردانان ما جهان بینی ندارند و مغزشان به پوسته‌های زیرین زندگی نزدیک نمی‌شود، فقط نباید در خیابان تئاتر کار کنیم، باید با علم و جهانبینی نمایش اجرا کنیم و پشت تمامی حرکت‌هایمان باید تفکری شکل بگیرد، حتی اگر هدفمان سرگرمی مردم باشد.
این استاد دانشگاه گفت: من جا و مکان و زمان را مسئله اصلی تئاتر خیابانی نمی‌بینم، بلکه به نظر من عدم فلسفه در آثار اصلی‌ترین معضل امروز ما است.

مشکل تئاتر خیابانی ریشه‌ای است

وی عنوان کرد: ما باید بدانیم که قرار است چه چیزی ارائه دهیم، برای مثال من ندیدم که ما از متل‌های ایرانی برای کارهایمان استفاده کنیم.
بزرگمهر گفت: کار تئاتر خیاطی و دوزندگی نیست که در خلوت خود انجام دهید، این کار سخنوری تئاتریکال است.

او همچنین افزود: من امروزه هیچ تعریف مشخصی از تئاتر خیابانی ندارم جز این که بگویم، موضوع نمایش باید به قدری جذاب باشد که تماشاگر برایش بایستد، آخرین نقطه کار تئاتر خیابانی باید کار برای جشنواره‌ها باشد.

وی اظهار داشت: نباید به ما فضا بدهند، خودمان باید فضا خودمان را خلق کنیم.
این استاد دانشگاه بیان کرد: کسی که تئاتر خیابانی کار می‌کند باید لودگی بلد باشد و اگر نتواند روی طناب راه برود و روی چوب پا بایستد، نشانگر ضعف آن بازیگر است و قادر نخواهد بود که برای اجرا مخاطب جمع کند.

مشکل تئاتر خیابانی ریشه‌ای است

بزرگمهر گفت: از نظر من نمایش خیابانی با نمایش در خیابان تفاوتی ندارد، ما باید شهامت و اعتماد به نفس داشته باشیم.
وی ادامه داد: در کشوری که سانسور زیاد است، اعتماد به نفس افراد پایین می‌آید و این اتفاق گریبانگیر تئاتر خیابانی هم می‌شود، چون نمایش خیابانی نوعی تریبون آزاد است.

سپس ژاله کاظمی گفت: حدود سی سال از عمر تئاتر خیابانی می‌گذرد و من فکر می‌کنم بزرگ‌ترین ضربه ای که به بدنه این نوع نمایش وارد می‌شود، موضوعی بودن جشنواره‌های خیابانی است.

شهاب راحله هم در ادامه گفت: ما مجبوریم که مجوز محتوایی بگیریم و از این نظر کار ما سخت می‌شود.

در پایان بزرگمهر گفت: پارامترهای نمایش خیابانی این است که این تئاتر بیرون اتفاق می‌افتد، تماشاگر بلیت خریداری نمی‌کند و هر زمان که بخواهد که نمایش را ترک می‌کند و اجازه شرکت در قالب نمایش را دارد. در پایان می‌خواهم بگویم که هنرمندان خیابانی باید مهارت‌های خود را بالا ببریم، مهارت در نقاشی و صحنه پردازی و در بداهه گویی، چرا که این مهارت‌ها ابزار لازم برای یک هنرمند هستند.

شانزدهمین دوره «هفته بزرگ‌داشت تئاتر»، به دبیری محمودرضا رحیمی و با حمایت مالی بانک گردشگری از هفتم تا پانزدهم اردیبهشت ماه سال جاری برپاست.

پایان پیام