شبکه اجتماعی اینستاگرام پر است از بیماران خوشبخت که بیماری‌شان مسری است

شبکه اجتماعی اینستاگرام پر است از بیماران خوشبخت که بیماری‌شان مسری است

فریاد زیر لایک

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: کسی فریاد آنها را زیر باران لایک‌ها نمی‌شنید. همین جوری که داشتند نوبت طلاق‌شان را ثبت می‌کردند یک پایشان در اینستاگرام بود و آخرین عکس مشترک زندگی‌شان را در یک قاب می‌گرفتند.

این فریم لایک‌خورترین عکس‌شان بود، مردم عاشق این تضادها هستند.

با نفرت تمام نشدن در عین حال از عشق خالی شدن! اگر اینقدر سلیقه‌مان قابل پیش‌بینی نبود که بازار کتاب نمی‌افتاد دست کپشن‌‌نویس‌های اینستاگرام!

فرار کنید اینجا همه خوشبختند

خوشبختی در اینستاگرام غوغا می‌کند، کافی است یک دقیقه وارد آن شوید اگر ظرف ده دقیقه مجبور نشدید از در عقب خارج شوید.

همین الان پیشنهاد بازی در فیلم‌های شیامالان را قبول کنید، تبریک می‌گوییم شما یک سوپر قهرمان هستید.

اینستاگرام، قاب برگزیده هر روز زندگی

شبکه اجتماعی اینستاگرام قاب لحظه‌های برگزیده است، انگار یک تمرین دائمی برای تظاهر کردن به خوشبختی است.

حتا اگر نشانه‌ها در فضای حقیقی به همین صراحت نباشد.

کاش این تمرین مجازی برای داشتن حال خوب بالاخره نتیجه می‌داد و حال خوب اینستاگرامی‌مان به بیرون از آن هم تسری پیدا می‌کرد.

بلیت‌های خوشبختی در شبکه اجتماعی اینستاگرام

بلیت‌های نمایش خوشبختی در اینستاگرام همیشه سولداوت می‌شود.

برای همین است که از تماشای زندگی‌های تجمل‌گرایانه در آن لذت می‌بریم.

اینفلوئنسرهای اینستاگرامی به ما رویا می‌فروشند با فیلترهای رنگی و ابعادی که دوست داریم.

اینستاگرام روایت داستان‌های پریان طور والت‌دیسنی در دنیا واقعی است.

شما هزاران سیندرلا و زیبای خفته و سفیدبرفی در آن می‌بینید البته به‌زور بوتاکس و اکستنشن و کلینیک تخصصی زیبایی.

ما پیگیری زندگی این آدم‌ها را دوست دارم چون آنها لحظه‌های گزینشی به خوردمان می‌دهند و همه داستان‌هایشان فرجام خوش است‌.

ظاهر ما و باطن آنها

اینستاگرام تظاهر کردن را برای‌مان راحت‌تر می‌کند، ما از خود واقعی که در همه بیوگرافی‌هایمان به دنبالش هستیم هر روز بیشتر فاصله می‌گیریم.

البته همین که قرار نیست آن ناله‌های همیشگی آریایی‌طور را سر بدهیم جای شکرش باقی است اما متن زندگی‌مان را به محتواهای ساختگی دیگران پر می‌کنیم.

وقتی زیرساخت‌ها مناسب نیست تلاش می‌کنیم زندگی‌مان مثل ظاهر زندگی آنها شود و در نهایت شکل باطن زندگی‌شان می‌شود.

ما به صف فنارفتگان به دنبال دیده‌شدن یا آدم‌هایی در صف فریاد دروغین خوش خوشبختی یا شعار زده‌ها می‌پیوندیم.

کاش آن اقلیت اینستاگرامی که برای دنیای خودمان و بقیه مفیدترند را هم می‌دیدیم.

پایان پیام