هشتگ سلامت برای همه و واقعیت‌هایی از این هشتگ ترند شده در فضای مجازی

واقعیت‌هایی از هشتگ سلامت برای همه

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: اول تا هفتم اردیبهشت به‌عنوان هفته سلامت نامگذاری شده‌است. این روزها هشتگ سلامت برای همه در فضای مجازی ترند شده است. مسئولین نظام سلامت از برنامه‌هایشان می‌گویند و مردم هم از خلأهایی که سال‌هاست کسی به آنها توجه نمی‌کند
حریم خصوصی بیماران یکی از مهم‌ترین دغدغه‌ها در نظام سلامت است.

هشتگ سلامت برای همه

عدم استفاده از پاراوان‌ها و پرده‌های پوشاننده در اتاق‌های مردان و زنان در درمانگاه‌ها و ویزیت‌های فله‌ای و گرفتن شرح بیماران در یک اتاق با حضور چندین بیمار دیگر از ساده‌ترین اصول حرفه‌ای اخلاق پزشکی است که در کشور ما به راحتی انکار می‌شود.

فرستادن بیماران به رادیولوژی‌ها و آزمایشگاه‌ها مورد علاقه دکتران و تهیه نسخه از یک داروخانه و تهیه مکمل‌ها از یک برند در برخی موارد پزشکان را تبدیل به دلالانی می‌کند که آخرین چیزی که به آن توجه دارند، سلامت بیمارشان است.

زیرمیزی و تغییر نوبت و عدم استفاده از کارتخوان به‌منظور فرار از مالیات هم از دیگر معضلات نطام سلامت است.

هرچند طرح اجبار پزشکان به نصب کارتخوان قرار است جاوی برخی مشکلات را بگیرد و نتبجه آن در درازمدت مشخص خواهد شد.

اقبال عمومی نسبت به یک داروی خاص هم این شبهه را به وجود می‌آورد که شاید یک مافیای خاص واردات آن را در دست گرفته و با کمک عوامل داخلی قرار است بازار دارو را در دست بگیرد که این عامل باعث انحصار در بازار دارو و بالا رفتن قیمت‌ها می‌شود و ظاهراً از مسئولین هم کاری برنمیاید جز اینکه به وجود واسطه‌ها اعتراف کنند.

#سلامت-برای-همه

عدم تخصیص اعتبار کافی در بخش اورژانس و کمبود در ناوگان حمل‌ونقل اورژانسی بیمار و عدم مدیریت صحیح در بخش بستری هم مردم را به دردسر می‌اندازد.

تازه به همه اینها بی‌احترامی به حقوق بیمار در هنگام بستری را هم باید اضافه کنیم.

معضل نخ بخیه و خطای پزشکی و کلینیک‌هایی که خاستگاه فجایع انسانی زیادی هستند و بهداشت و عفونت‌های بیمارستانی و کمبود نیروی پرستار و بهیار و انحصار شرکت‌های خدماتی را هم باید به معضلات نظام سلامت اضافه کنیم.

از پوشش بیمه‌ها هم که سالهاست فقط می‌گوییم و مسئولین هم تماشا می‌کنند.

کاش به هشتگ‌هایی از این دست به‌عنوان منبع ریشه‌یابی مشکلات نظام سلامت کشور بیشتر توجه کنیم و به‌جای ژست‌های مدیریتی کلان همین مشکلات خرد را از زبان مردم بشنویم و حل کنیم.

پایان پیام