بلیت متروی ۴۷ ساله در دستان پلیس؛ عقب‌گرد به لطیفه‌های دهه شصت

بلیت متروی ۴۷ ساله در دستان پلیس؛ عقب‌گرد به لطیفه‌های دهه شصت

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: سرهنگ علی راقی، فرمانده یگان انتظامی پلیس متروی پایتخت گفت:

«مأموران پلیس آگاهی متروی تهران در بررسی‌های به عمل آمده متوجه یک آگهی در سایت خرید و فروش اینترنتی شدند که فردی  یک کارت بلیت مترو را آگهی کرده و مدعی شده بود این کارت بلیت تا سال ۱۴۴۵ اعتبار دارد و آن را به قیمت ۳۰ میلیون تومان می فروشد.

هم اکنون در این رابطه پرونده‌ای تشکیل و متهمان برای انجام تحقیقات تکمیلی به مقام قضایی معرفی شدند.

عقب‌گرد به لطیفه‌های دهه شصت

اتفاقی که این روزها در جامعه می‌بینیم این است که با قدرت در حال عقب‌گرد به دهه شصت هستیم، نه تنها از لحاظ اقتصادی و به‌خاطر وجود تحریم‌ها بلکه از نظر فرهنگی هم به آن دهه برگشته‌ایم.

با قدرت و جدیت هم جوک و لطیفه‌های دهه شصت را زندگی می‌کنیم.

نمونه‌اش همان بابایی که اسکناس سه تومنی جعل می‌کند و دستگیر می‌شود.

حالا حکایت همبن جاعل‌هاست، لابد با حساب و کتاب مأموران ۳۰ میلیون برای بلیت متروی ۴۷ سال دیگر زیادی ارزان است همین جاعلین را تابلو کرده‌است.

فیتوپلانکتون‌های خلاق اطراف ما

در حالی‌که قرار است جهان ۴۷ سال بعد شاهد ماشین‌های پرنده و ربات‌های قاطر باشد، ما قرار است کنسرو آدمیزاد شویم در ایستگاه دروازه دولت با ارائه یک کارت متروی ۴۷ ساله فرق‌مان را با دیگران نشان بدهیم.

در حالیکه همین که ۴۷ ساله بعد هنوز زنده هستیم و مثل چینی‌ها فقط یک وعده غذا می‌خوریم و امیدوارانه هر روز با مترو سرکار می‌رویم یعنی بیشتر فیتوپلانکتون هستیم تا آدمیزاد، این هم فرق اصلی ما با بقیه مردم دنیاست.

به‌جای بلیت سود سهام عدالت بدهید

حالا اگر به‌جای کارت مترو، سود سهام عدالت ۴۷ ساله با سالی صدهزار تومان ارائه می‌کردند اصلاً کسی  شک نمی‌کرد تازه برایشان کف و دست و هورا هم می‌کشیدیم که از حالا تا حدودا ۵۰ سال دیگر ۵ میلیون هم پس‌انداز داریم.

کاش جاعلین به‌جای کارت مترو بلیط یک‌طرفه سفر کاوشگر امید به مریخ می‌فروختند،  کمتر تابلو می‌شدند یا کوپن گوشت یخ‌زده، خیار و پیاز برای ده سال دیگر می‌فروختند و قبلش هم با ۵۰ میلیون تومان شارژش می‌کردند.

بلیت متروی ۴۷ ساله در دستان پلیس

سقف مطالبات‌تان را بالا ببرید

بالاخره همین‌که وقتی همه دنیا درگیر زندگی روی کرات دیگر هستند ما دو دستی به بلیت مترو چسبیده‌ایم و فکر می‌کنیم هر چیزی الان بخربم بعداً سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود یعنی باید انتظار جعل هر چیزی را داشته باشیم.

از دست و پا قلب و ریه تا خانه‌هایی با اقساط ۴۷ ساله و ماشین‌هایی که شرکت خودروساز هر سال یک بهانه برای تحویل ندادنش می‌آورد.

تازه به‌نظرم سقف مطالبات این جاعلین بلیت حسابی پایین است، مثل اینکه طرف آرزو کند در قرعه‌کشی بانک برنده یک پورشه شود تا آن را بفروشد و یک پراید برای مسافر‌کشی بخرد.

گفتم که این روزها ما در لطیفه‌های دهه شصت زندگی می‌کنیم.

پایان پیام