قایق پدالی قو در کنار پل ساسانی؛ پل شاپوری خرم آباد در محاصره سرگرمی
قایق پدالی قو در کنار پل ساسانی پل شاپوری خرم آباد در محاصره سرگرمی
پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: انگار پل شاپوری یا طاق پیل اِشکسه خرم‌آبادی‌ها نباید یک روز خوش داشته باشد.
این پل باابهت و عظیم، که روزگاری شاهراه و گذرگاه لشگریان و مسافران غرب ایران بوده است، اکنون هم‌نشین قوهای پلاستیکی و طعمه ذهن‌های بی‌سلیقه شده است.
این پل از دوره ساسانیان تاکنون باوجود تخریب‌ها و فراموشی‌ها، سرپا بوده است ولی به نظر می‌رسد از روزگار ما جان سالم به نخواهد برد.
پس از مرمت ناهمگون و غیر اصولی ۵ طاق باقی‌مانده این پل که اصالت این اثر تاریخی را از بین برد، اجرای پروژه مجموعه گردشگری شاپوری هم ضربه‌های دیگری را به آن وارد کرده است.
تصاویر
به نظر می‌رسد برای طراحان این مجموعه، رعایت حریم این اثر تاریخی کم اهمیت بوده است.
مثلا همانطور که شهرداران فعلی و پیشین خرم‌آباد با همکاری استانداران فعلی و پیشین بارها روی آن مانور کرده‌اند، مساحت دریاچه از رعایت حریم طاق پیل در درجه اهمیت بیشتری بوده است و سعی بر این بوده است که حتی اگر شده چند متر هم نسبت به دریاچه کیو بزرگتر باشد و دلیل این اصرار هم بیشتر ثبت یک یادگاری همراه با رکوردزنی در مساحت بوده است.
از شیب‌بندی و محوطه‌سازی اشتباه این مجموعه که با هر باران، روان‌آب و گل‌ولای آن مستقیم به پایه‌های پل سرازیر می‌شوند هم بارها در گلونی گزارش داده‌ایم.
قایق پدالی قو در کنار پل ساسانی
پل شاپوری خرم آباد در محاصره سرگرمی
اما این قایق‌های تفریحی قویی!!
واقعا نوبر است. آنها بدقواره، از مد افتاده و نامناسب برای چنین دریاچه‌ای هستند.
این قایق‌ها از همان ابتدا هم در ایران به اشتباه استفاده شدند. چنین قایقی یک فضای طبیعی و مسیر طولانی و آرامی را می‌طلبد نه یک دریاچه کوچک در مرکز شهر.
اصلا چه دلیلی دارد در هر استخر و دریاچه مصنوعی قایق‌سواری هم باشد؟
جذب گردشگر بدون شک بدون این قایق‌های مضحک هم امکان‌پذیر است.
پایان پیام
کد خبر : 124096 ساعت خبر : 4:26 ب.ظ
میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت / میخواری و مستی ره و رسم دگری داشت
“”لرستان عزیز “میتوانست و باید” که بزرگترین بارانداز خشکی ایران می شد””! یعنی:
هر باری که در بنادر جنوبی ایران پیاده می شد و از جاده های لرستان عبور می کرد “باید” عوارض می داد
تا از نظر درآمد خودکفاتر می شد و کمتر چشمش به بودجه های ناقابلی که از مرکز فرستاده می شود باشد
…