نقش مشارکت اجتماعی در مدیریت بحران
تاب‌آوری و آنچه که باید درباره تاب‌آوری بدانیم
نقش مشارکت اجتماعی در مدیریت بحران
مشارکت، به معنای شرکت داوطلبانه ارادی و آگاهانه افراد، گروه‌ها و سازمان‌های تشکیل دهنده یک جامعه در فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آن برای رسیدن به توسعه پایدار و متوازن و همه جانبه زندگی است.
فرصت‌های تازه‌ای شکل می‌گیرد تا مردم برای تغییر و رفع موانع و مشکلات همت کنند.
به آن دسته از فعالیت های ارادی دلالت دارد که از طریق آنها اعضای یک جامعه در امور محله، شهر و روستا شرکت کرده و به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم در شکل دادن به حیات اجتماعی مشارکت دارند و انجمن‌های داوطلبی مهم‌ترین عرصه شکل گیری و ساماندهی فعالیت های مشارکتی در جامعه محسوب می‌گردند.
دارام گای نویسنده کتاب «توسعه مشارکتی، چشم‌اندازهایی از تجربه‌های توده‌های روستایی» سه تفسیر از دارد:
به معنای بسیج اجتماعی: این تفسیر به برعهده گرفتن پروژه‌های توسعه اجتماعی و اقتصادی توسط مردم اشاره دارد. معمولاً این پروژه‌ها از بالا اندیشه و طراحی شده و مردم برای اجرای آن بسیج می‌شوند.
به معنای تمرکز‌زدایی: این تفسیر، مشارکت، را با تمرکز‌زدایی در ایستگاه‌های دولت و سازمان‌های مربوط به آن برابر می‌گیرد.
به عنوان فرآیند تفویض اختیار: فرآیند اختیاردادن به مطرودین و محروم‌ماندگان. این نظر مبتنی بر شناخت طبقات و گروه‌های اجتماعی مختلف از لحاظ قدرت سیاسی و اقتصادی است.
سه عنصر اصلی در این تعریف عبارت است از تقسیم قدرت و منابع کمیاب، کوشش‌های آگاهانه و عمدی گروه‌های اجتماعی برای کنترل سرنوشت و بهبود شرایط زندگی خویش و ایجاد فرصت در سطوح پایین.
مشارکت در این مفهوم مستلزم ایجاد سازمان‌های دموکراتیک و مستقل و خوداتکایی فقیران است.
تصاویری از این نشست
پایان پیام