همه روی پایان پیام صادقیان شرط بسته بودند؛ سقوط یک ستاره با استعداد

همه روی پایان پیام صادقیان شرط بسته بودند؛ سقوط یک ستاره با استعداد

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: دوران فوتبال پیام صادقیان طبق پیش‌بینی‌ها خیلی زود به پایان رسید. مستعدترین بازیکن فوتبال ایران برای جانشینی علی کریمی نتوانست خود را حفظ کند.

وقتی در سن ۲۱سالگی از ذوب آهن به پرسپولیس آمد و شاگرد علی دایی شد همه او را یک استعداد ناب می‌دانستند.

در همه رده‌های سنی برای تیم ملی ایران بازی کرده بود و حالا در پرطرفدارترین تیم ایران باید خودش را ثابت می‌کرد.

پیام صادقیان خیلی زود محبوب دل هواداران شد و القاب زیادی را مال خود کرد. تکنیک شگفت‌انگیز و قدرت پابه‌توپش نوید یک فوتبالیست طراز اول را می‌داد.

گل‌های زیبا و پاس‌گل‌های بیرون‌پایش سال خوبی را برای او و دایی رقم زد.

اما صادقیان بازیکن آرامی نبود. چیزی در او وجود داشت برای اعتراض و درگیری با داور و بازیکنان حریف.

اوج گرفتن پیام طولی نکشید. تقریبا می‌شود گفت پایان فوتبال صادقیان از هفته دوم لبگ چهاردهم و بازی با فولاد شروع شد.

استعداد همیشه معترض ما داور را هل داد، با بازیکنان حریف گلاویز شد و پس از اخراج شیشه رختکن را شکست.

همه روی پایان پیام صادقیان شرط بسته بودند

سه ماه محرومیت کشید و عصبی‌تر و عصیان‌گر از گذشته بازگشت. اما صادقیان حالا از قبل هم عصبی‌تر بازی می‌کرد. هنوز شگفت‌انگیز بود و در دربی بهترین بازیکن زمین شد ولی همچنان عاصی و غیر قابل کنترل نشان می‌داد.

ماجرای قلیان کشیدم و قهوه‌خانه‌گردی هم به حاشیه‌های فوتبالی او اضافه شد.

استعداد ناب ما اهل شب‌‌نخوابی بود و مهمانی‌های شبانه. چراغ پرنور فوتبال ایران هر روز کم‌نورتر می‌شد و بیشتر در حاشیه فرو می‌رفت.

صادقیان خود حاشیه بود.

در همان سال ۹۳ دو بار محروم شد، با آرنج صورت حریف را شکافت، با علیرضا حقیقی غول‌پیکر دیگری فیزیکی پیدا کرد و نشان داد آن پاس‌های بیرون پای شگفت‌انگیز یک روی او بوده است. اما روی دیگر پیام که حالا غالب شده بود، او را به سمت نابودی می‌کشاند.

از پرسپولیس رفت نفت، صبا، ماشین‌سازی، اسمانلی ترکیه و سپیدرود را هم تجربه کرد ولی دیگر خبری از آن همه تکنیک و قدرت کنترل توپ نبود. تبدیل شد به یک بازیکن ذخیره که گاه‌گاهی به زمین می‌آمد.

استعداد ناب فوتبال ایران در همان ۲۱ سالگی تمام شد ولی تا ۲۷ سالگی فوتبال کرد و حالا خبر می‌دهد که سایت شرط‌بندی تاسیس کرده و قصد ادامه فوتبال ندارد.

خیلی همان سال اول روی او شرط بستند که بهترین فوتبالیست ایران خواهد شد. او را تا اوج بردند. روزنامه و مجلات بی‌مهابا به او پرداختند و عکس جلد اول آنها شد.

پیش‌کسوتان فوتبال او را با ناصرمحمدخانی و علی کریمی مقایسه کردند.

اما صادقیان تاب این همه توجه را نداشت‌. جوان تبریزی که در خانواده‌ای فوتبالی رشد کرده بود خیلی زود خام این القاب و تعریف‌ها شد.

در این میان هیچکس به او کمک نکرد. فوتبال دیمی ایران او را بدون آموزش تاب‌آوری در برابر شهرت تا اوج بالا برد و همانجا رها کرد تا سقوط آزاد کند.

هیچ راه حلی جز کارت قرمز و محرومیت جلوی پیام نگذاشتند.

صادقیان خودش را ریشه‌کن کرد ولی تبر را اهالی فوتبال دستش دادند.

سقوط یک ستاره با استعداد

همان بلایی که سر خیلی از استعدادهای فوتبال ایران آمده است. جرقه‌هایی که بر اثر حمایت نسدن از نظر روحی و روانی خاموش شدند و به هرز رفتند.

همه متوجه شب‌های کم‌خوابی و خمیازه‌های سر تمرینش بودند ولی کمکی به او نکردند. یک روان‌کاوی ساده شاید مسیر فوتبال او را تغییر می‌داد.

علی دایی آیا به جز اعتراض به کمیته انضباطی برای محرومیت‌های پشت سر هم صادقیان، کاری مفیدی برای او که از حاشیه‌ها خودش را بیرون بکشاند انجام داد؟

مربیان بعدی چطور؟ هم‌بازی‌ها؟ نشریات و اصحاب رسانه؟

جواب همه این سوالات یک خیر بزرگ است. صادقیان را ما به اینجا رساندیم. یک کار گروهی منسجم که از ورودش به پرسپولیس شروع شد و به اینجا رسید.

پایان پیام