کیارستمی یک نهیلیست غربی سینمانشناس بود!

کیارستمی یک نهیلیست غربی سینمانشناس بود

برنامه هفت تنها برنامه ویژه و هفتگی سینما در صداوسیما است.

این برنامه سال‌هاست که با یک منتقد و البته در کنار دیگر هم‌فکرانش اداره می‌شود.

چند کارگردان صاحب‌نام تاکنون این برنامه را اجرا کرده‌اند و در ادامه کار با مشکل روبه‌رو شدند و کناره‌گیری کردند و یا کنار گذاشته شدند.

پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: مسعود فراستی را تا پیش از برنامه هفت فقط سینمایی‌ها می‌شناختند و کسانی که با نقد فیلم آشنا بودند. اما حالا او یک‌پا سلبریتی شده است و هر کلامش در فضای مجازی با واکنش کاربران فضای مجازی روبه‌روست.

از ویژگی‌های فراستی بگذریم چون خود این منتقد عزیز هم احتمالا ویژگی‌های خودش را نمی‌داند از بس که متغیر و دم‌دمی مزاج است.

موضوع این نوشته در مورد آخرین برنامه هفت و قسمت میز نقد این برنامه است که در مورد سینمای کیارستمی بحث می‌شد.

فراستی ‌و یار همراه و هم‌دلش محمدتقی فهیم در یک طرف و خسرو نقیبی جوان، شتابزده و کم‌توان به عنوان موافق سینمای کیارستمی در یک سوی میز بود.

پس از چند تعریف سطحی از عباس کیارستمی به‌سیله هرسه نفر، منتقدان کهنه‌کار برنامه روی اصلی خودشان را نشان دادند و به حالت عادی خود برگشتند.

کیارستمی یک نهیلیست غربی سینمانشناس بود

فهیم که همواره اعتقادات و ایدئولوژی‌های ذهنی خود را وارد نقدهای سینمایی خود می‌کنند شروع به کوبیدن سینمتی کیارستمی کردند. فهیم گفت: در فیلم «زیر درختان زیتون» یک وادادگی در سینمای کیارستمی می‌بینیم و طعم گیلاس ضعیف است و به هیچ قاعده‌ای پایبند نیست. حتی پایان فیلم مایوس‌کننده است.

مسعود فراستی هم ادامه داد: زیتون فیلم نیست، علاقه دیرینه کیارستمی است به پشت صحنه. نما‌های طولانی از طبیعت. نوستالژی درخت و یک صحنه کلیدی که آخر رابطه عاشقانه این‌ها ازدواج نمی‌کنند.

این منتقد که افتخارش نقد فیلم‌ها بدون دیدن آنهاست، بارها از سینما نبودن کارهای کیارستمی گفت.

و متفق‌القول با فهیم کیارستمی را یک کارگردانی معرفی کردند که چشم به جشنواره‌ها داشته است و پس از انقلاب برای جوایز خارجی فیلمسازی کرده است‌.

کار را به جایی کشاندند که فراستی هنر کیارستمی را زیر سوال برد و موفقیت‌ها را مربوط به آی‌کیو کیارستمی دانست و نه کارگردانی او. حتی نه آی‌کیو هنری بلکه نوعی آی‌کیو وادادگی.

کیارستمی از دید فراستی و فهیم یک نهیلیست غربی است که فقط برای آنسوی آب‌ها و کسب جوایز رو به فلسفه‌های آبکی می‌آورد.

فراستی همانطور که گفته شد یکه‌تاز نقد در صداوسیماست و تبدیل به شاخص این رسانه شده است.

از کسی که به طعم گیلاس و خانه دوست کجاست کیارستمی هزاران ایراد ایدئولوژیک و فنی وارد می‌کند ولی اخراجی‌ها را فیلمی موفق می‌شمارد، نباید بیش از این انتظار داشت.

برنامه‌های نقد سینمایی صداوسیما در ید قدرت او هستند و هر منتقدی که به تلویزیون بیاید هم یا باید موافق نظرات او باشد و یا آنقدر ضعیف باشد که نتواند در برابر فراستی قدرتنمایی کند.

برنامه‌های تلویزیون با بینندگان میلیونی نباید بازیچه دست عده‌ای برای عقده‌گشایی‌ها شود.

رسانه ملی یعنی جایی برای تبادل نظرات مختلف و حضور همه اقشار با دیدگاه‌های متفاوت.

چیزی که سال‌هاست در رسانه‌ملی دست‌کم در مورد سینما به دست فراموشی سپرده شده است.

پایان پیام