ماشینهای لوکس و پلاک قرمز اگر مرهم زخم نیستند آیینه دق هم نباشند
بازسازی موقت جاده خرمآباد-معمولان-پلدختر از شعار تا عمل
به گزارش پایگاه خبری گلونی پیمان شمسی نوشت: سیل نامهربان فروردین ماه در پلدختر و معمولان باعث به وجود آمدن خسارات بسیاری شد که شاید بعد از ویرانی منازل مسکونی، تخریب جاده خرمآباد پلدختر مهمترین آن باشد.
جادهی زیبای خرمآباد-معمولان-پلدختر که به دلیل هممسیری با رودخانه کشکان و عبور از مناطق کوهستانی زاگرس زیبایی دوچندانی داشت و دیدن آن طبیعت چشمنواز مخصوصاً در زمستان و بهار چشم هر بینندهای را نوازش و روح او را شاداب مینمود.
عبور از مناطقی چون سرزمین شالیزارها و یسیان، تنگتیر، شهر ارغوانها معمولان، تنگگاوزرده و گذرگاه تاریخ پلدختر و دیدن جاذبههایی چون پل کلهرت و تونلهای معمولان، آبشار افرینه، انجیرستانهای زیودار، پل تاریخی دختر و… سرشار از خاطرهسازی برای مسافران این جاده رویایی بود.
از موضوع جاذبه گردشگری این جاده که عبور کنیم شاید اصلیترین دلیل اهمیت این جاده اشتغالزایی برای جوانان و مردمان مناطق همجوارش بوده است!
بله درست است جوانان تحصیل کردهای که در آتش محرومیت لرستان از وجود کارخانجات و شهرکهای صنعتی میسوختند به واسطه این جاده هرچند کم اما لقمه نان حلالی بدست میآوردند.
سیل و تخریب جاده باعث از بین رفتن شغلهایی شد که وابسته به حیات جاده بودند و در نتیجه بیکار شدن افرادی که سیل نه تنها خانه و کاشانه آنان را تخریب کرد بلکه حال خود را بدون شغل هم میدیدند.
علاج کار چه بود؟ امید به بازسازی سریع جاده! کار تا جایی پیش رفت که با تشکیل یک کمپین تلگرامی چند هزار نفره خواهان پیگیری بازسازی این جاده شدند.
اما متاسفانه کسی جوابی به مطالبه آنان نداد و رفته رفته مجبور به مهاجرت و کوچ به حاشیه شهرهای دیگر شدند!
از آن روز تاکنون شاهد وعدههای پر رنگ و لعابی هستیم که فعلا هیچکدام عملی نشدهاند و تنها این مردم پلدختر و معمولان هستند که در گردوغبار جاده تخریب غرق شدهاند.
ماشینهای لوکس و پلاک قرمز
کار جایی بدتر میشود که هرروز ماشینهای لوکسی با پلاکهای قرمز و شیشههای دودی با نگاهی فخرفروشانه و سرعتی باورنکردنی در این پیست خاکی در حال تردد هستند که از این بازدیدها تنها گردوغبارش نصیب مردم دردمند منطقه میشود.
آیا این حق مردم پلدختر و معمولان نیست که این جاده را لااقل برایشان قابل تردد کنند تا ضمن رهایی از گردوغبار آزاردهنده آن، رنج عبور از این جاده که روزی بهترین خاطراتشان سفر در آن بود کمی فراموش شود.
پایان پیام
