توییتر و اینستاگرام برای کارآموزان روزنامه‌نگاری سم است؛ باور ندارید مطلب را بخوانید
به گزارش پایگاه خبری گلونی سعید ارکان‌زاده یزدی در صفحه شخصی خود نوشت: چرا توییتر و اینستاگرام برای کارآموزان روزنامه‌نگاری سم است؟
تاکید: هدف این مطلب تحقیر کارآموزان نیست. سرنوشت آینده روزنامه‌نگاری را کارآموزان امروز رقم خواهند زد.
توییتر و اینستاگرام برای کارآموزان روزنامه‌نگاری سم است
اتفاقا به همین علت است که باید به چگونه بالیدن آنها در رسانه‌ها حساس بود.
روزنامه‌نگاری یک فن است که باید با استاد–شاگردی و کارکردن زیر دست روزنامه‌نگاران باتجربه آموخت.
هیچ‌کس به‌صرف دانشگاه رفتن و خواندن درس روزنامه‌نگاری نمی‌تواند روزنامه‌نگار شود. او باید مدتی با کارآموزی کار را یاد بگیرد.
کارآموزان روزنامه‌نگاری دهه‌های ۴۰ و ۵۰ سخت‌گیری‌های وحشتناکی را در کارآموزی دیده‌اند که برای نسل‌های دهه‌های بعد باورنکردنی است.
اما کارآموزان کنونی رسانه‌ها از آن سوی بام افتاده‌اند.
کمبود نیرو در تحریریه‌ها، آماده‌خوری رسانه‌ها و مسئولیت‌ناپذیری روزنامه‌نگاران برای تعلیم کارآموزان باعث شده اولین مطالب کارآموزان رسانه‌ها با اندک اصلاحاتی به‌سرعت تایید و به‌آنی منتشر شود.
فاصله زمانی بین غوره بودن تا مویز شدن آنها بسیار کم شده است.
شیرین‌ترین لحظات برای کارآموز روزنامه‌نگاری وقتی است که مطالب او منتشر می‌شود.
او هیجان‌زده است و معمولا می‌خواهد کارهای منتشر‌شده‌اش را به دیگران نشان بدهد.
سنت کارآموزی گذشته به‌درستی این هیجان را سرکوب می‌کرد و به کارآموز می‌فهماند که کار مهمی نکرده است.
اما حالا ما با کارآموزانی مواجهیم که به شبکه‌هایی مثل توییتر و اینستاگرام وصلند.
این ابزار به آنها امکان می‌دهد که با جهان صحبت کنند.
البته که جهان بیکار نیست مدام به آنها گوش بسپارد اما این توهم در آنها به وجود می‌آید که جهانیان شنوای هر کلمه آن‌هایند.
کارآموزان انتشار اولین مطالب‌شان را در توییتر و اینستاگرام به دیگران خبر می‌دهد و به‌به و چه‌چهی است که از حرفه‌ای و سایر کارآموزان برمی‌خیزد، بدون اینکه انگیزه‌های واقعی معلوم باشد.
همین تعارف‌های خشک و خالی در آنها بیشتر می‌دمد. و فاصله غورگی تا مویزی هرچه کمتر می‌شود.
بدتر آن است که هنوز چیزی از کارآموزان منتشر نشده، از مراحل تهیه گزارش و مطلب‌شان عکس و سلفی و شرح و تفصیل می‌گذارند.
آنها این اداها را از روزنامه‌نگارهای حرفه‌ای یاد می‌گیرند.
تصور می‌کنند همه روزنامه‌نگاری یعنی همین و اگر این کارها را نکنند از زمین بازی بیرون می‌مانند.
بهترین کاری که این روزها می‌توان برای کارآموزان کرد این است که دائما به آنها گفت هوا برشان ندارد و تصور نکنند با انتشار چند مطلب یا فیلم یا صوت، کار خیلی مهمی کرده‌اند.
این‌ها کارهایی است که تا آخر عمر باید بکنند و در این جهان بیکران کارهای چندان مهم و غریبی هم نیست.
کارآموزی در روزنامه‌نگاری انتها ندارد و هیچ‌گاه تمام نمی‌شود.
همیشه روزنامه‌نگار باتجربه‌تری هست که بتوان با کارکردن در کنارش چیزی از کار آموخت.
بنابراین روزنامه‌نگاری که تصور کند پس از چند صباحی به کمال رسیده و حالا می‌تواند الک‌های خود را بیاویزد، کارش تمام است.
رشتو: چرا توییتر و اینستاگرام برای کارآموزان روزنامه‌نگاری سم است؟
تاکید: هدف این رشتو تحقیر کارآموزان نیست. سرنوشت آینده روزنامه‌نگاری را کارآموزان امروز رقم خواهند زد. اتفاقا به همین علت است که باید به چگونه بالیدن آنها در رسانه‌ها حساس بود.— Saeed Arkanzadeh Yzd (@saeed_arkan) July 29, 2019
پایان پیام
کد خبر : 129624 ساعت خبر : 10:59 ق.ظ