ترانه روله نیسین تلفیقی است از حماسه و عرفان

ترانه روله نیسین تلفیقی است از حماسه و عرفان

پایگاه خبری گلونی داریوش شادیوند: روله نیسین تلفیقی است از حماسه و عرفان. به عبارت دیگر یک حماسه عرفانی است.

سیمرغ این حماسه مادر است.

در روله نیسین دالکه دانای دهر است.

راز درد را می‌شناسد، راهبر و راهگشا است.

ترانه روله نیسین

به همه چیز واقف است، می‌داند که رسیدن به گل روشنا قربانی می‌خواهد، می‌داند که نخستین گام در این وادی از خودگذشتگی است.

او در برابر آزمونی سخت ایستاده است، او بر فراز تاریخ در یک موقعیت تراژیک ناچار از انتخاب است.

مهر مادری یا نجات ایل.

یه لا عزیز دل بیتی، یه لا ایل خجل بیتی

گفتیم که کلیت فرهنگ لرها مادرسالارانه است.

این ایستادن و انتخاب برزخ همیشگی مادر لر در در ازنای تاریخ بوده است.

از رگه‌های مادرسالاری کهن در قوم لر که در متل‌ها و مثل‌هایشان مشاهده می‌شود که بگذریم و یقیناً در این وب نوشته نمی‌گنجد.

مادر لر مادر دوران‌ها است بارها و بی‌شمار بارها در پی دانستن راز درد سینه‌اش را چون برد ساخته است.

در روله نیسین استاد رحمانپور هم چنین است.

دالکه دوران دالکه میگان دانای رازدرد، پا نیای ارسر مهر مادری سینه کرد وه برد.

مادر لر در فرازنای تاریخ تحقیرشده است، روح و روانش له شده، کتک خورده است اما ایستاده است و اثرگذاریش را نشان داده است.

یکی از زیباترین و اثرگذارترین فرازهای این اثر دیالوگ مادر با فرزند برای ساختن حماسه است بی هیچ توضیحی آورده می‌شود:

مادر
یه کم وه ری هزارم، باغم گلم بهارم، دلخوشی روزگارم.
ی جورنمن قراره مو، شیوس وروزه گارمو.
اربوجونم فدات بکم فداقدوبالات بکم کمه روله کمه روله…
چی بکیم حونه مون چوله، دله دود مو ده هوله،
درمو میها درد ایلم، سیل کورنگ زردایلم

چه قدر زیبا و مادرانه بدون ذره‌ای تردید با ایمان راسخ به تهییج فرزند نشسته است.

فرزند با صدای فاخر آشتیانی

وری دایه وری دایه تو ده بام با رفیق رام باوم بو جوبه وری دایه ره نشو به…
ارکه ته بالنه با بونش وه تیزی بالش،،،
گل روشنایی ارده آسموبا دالکه میرم وه دالش…

اینک حماسه آفریده شده است…
یکونه جان برسر گل روشنا می‌نهد…
ایل بینا می‌شود…
ایل حماسه می آفریند…
مادر دوران را نوعروسی است…

چیزی در بردارد که حال دوران را خوب می‌کند، گل روشنا را پاسبان است، زخم دشت با او خوب می‌شود کشت یکونه دانه می‌دهد.

اما گویی شاعر به ما هشدار می‌دهد که این سیکل تکرار خواهد شد.

از ایرادات این اثر تا آنجا که به کار استاد رحمانپور مربوط است نقصی مشاهده نمی‌شود اما به نظرم سایر اجزای موسیقی تحت تاثیر کلام استاد محو می‌شوند و از نظر صداگذاری هم که اصلاً چیزی گفته نشود بهتر است.

پوزش از همه عزیزان

پایان پیام