خرم آباد با شهردار چنان شد بی‌شهردار چه می‌شود؟
اکنون خرم آباد را هم باید شهر بی‌دفاع نامید. شهری که در چنگال باندبازان، طایفه‌گرایان و سر آخر برخی نادرست‌کاران گرفتار شده است.
پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: شهردار و چند نیروی موثر در شهرداری و حامیانشان در استانداری، بازداشت و برکنار شده‌اند و حالا شهرداری با انتصاب سرپرست اداره می‌شود.
شورای شهر خرم‌آباد که از شورا و مشورت فقط نامش را یدک می‌کشد و بدون تردید انتخاب‌های اشتباه آنها در دوره‌های مختلف در نابسامانی اوضاع شهر بیشترین تاثیر را داشته است، اکنون دنبال کسی می‌گردند که شهر را به او بسپارند.
باز هم صحبت از نیروی بومی است. رئیس شورای شهر همه گمانه‌زنی‌ها برای انتخاب شهردار غیر بومی را به‌شدت رد کرده است و از توافق همه اعضای شورای شهر روی بردبار سرپرست کنونی گفته است.
کارمند باتجربه که سابقه شهرداری مناطق خرم‌آباد را دارد و شاید در حال حاضر در شهرداری کسی مناسب‌تر از او نباشد.
خرم آباد با شهردار چنان شد بی‌شهردار چه می‌شود؟
اما موضوع همین‌جاست!
سال‌هاست که در شهرداری خرم آباد جایی برای کارشناسان بادانش، شهرسازان کاربلد و نیروهای کارآمد وجود ندارد.
شهرداری خرم‌آباد مکانی است برای قدرتنمایی لابی‌های پرنفوذ.
شهرداری مانند گوشت قربانی است میان شورای شهر، استانداری، نمایندگان مجلس و حتی گروه‌های قدرتمند درون نهادهای دیگر.
این افراد، گروه‌ها و لابی‌گرها حتی اگر با نیت خیر و کمک به شهر به میدان بیایند و در انتخاب شهردار مشارکت کنند، نتیجه کارشان به خیر نمی‌شود.
آخرین شهردار هم که از میان دسته آخر برگزیده شد و عاقبتش را همه دیدیدم.
استفاده از نیروی بومی و شاغلان در شهرداری ایده‌آل است.
ولی وقتی ثابت شده است به هزاران دلیل فرد شایسته‌ای در شهرداری و حتی ادارات دیگر نیست و در چهاردهه اخیر این روند پیگیری شده و نتیحه‌اش تبدیل یک شهر در حال توسعه و زیبا به تلی از مشکلات و مصائب بوده است، چه دلیلی دارد که ادامه پیدا کند؟
کارها در شهر روی روال نیست. هیچ برنامه درازمدت و طرح جامعی وجود ندارد. مهاجرت از شهر خرم‌آباد بیشتر از هر زمان دیگری است.
آلودگی دیداری روح و روان شهروندان را آزار می‌دهد.
بزرگترین شهر لرنشین و مرکز استان لرستان از کلیه امکانات تفریحی فقط یه سینما دارد و بس.
شهربازی‌ها ویران شده‌اند و میان مالکان دست‌به‌دست می‌شوند. یک سالن مناسب برای اجرای موسیقی زنده در شهر نیست. رودخانه خرم‌آباد به آیینه دق خرم‌آبادی‌ها تبدیل شده است.
هزاران مشکل لاینحل وجود دارد که بخش بزرگی از آنها نتیجه چند دهه اشتباه در برگزیدن مدیران شهری است.
معمولا نیروهای موثر در انتخاب شهردار بیشتر به مدیریت شهردار نظر دارند تا مدیریت شهر.
آنها کسی را می‌خواهند که روی حرفشان حرف نزند و کمترین مخالفت را با اقدامات قانونی و غیر قانونی آنها داشته باشد.
نیروی غیر بومی این ویژگی‌ها را ندارد. شهردار غیر بومی کدخدامنشی و تو بمیری و من بمیرم نمی‌شناسد.
شهردار غیر بومی مصلحت عشیره و ایل را نمی‌داند.
شهردار بومی فرصت را غنیمت نمی‌شمرد تا چند ده نیروی بی‌سواد و ناکارآمد را فقط به دلیل سفارش ایل و عشیره استخدام کند و همین نیروها اغلب فساد شهرداری را رقم بزنند.
حس ناسیونالیستی و عشق به شهر و دیار را باید کنار بگذاریم.
باید مصلحت شهر و ساکنانش را در نظر بگیریم. شهرداری خرم‌آباد نیازمند تغییرات اساسی در رویکرد، برنامه‌ها و حتی نیروهای موجود است.
خرم آباد با شهردار چنان شد بی‌شهردار چه می‌شود؟
خرم‌آباد را باید مدیری اداره کند که سابقه مدیریت کلانشهرها را در کارنامه دارد نه یک کارمند شهرداری در شهری کوچک و یا شهردار سابق مناطق خرم‌آباد که دورترین افق دیدش تمیز کردن سطل‌های زباله و کاشتن گل در بلوارها بوده است.
باید شورای شهر با همکاری استانداری زمینه ورود یک شهردار یا مدیر امتحان پس‌داده را آماده کنند.
این دور باطل انتخاب مدیر از درون شهرداری نتیجه نداشته و نخواهد داشت.
نیروی داخلی شهرداری و شهرداران بومی امتحانشان را خوب پس نداده‌اند.
برای تحول در شهر باید نیرویی خارج از شهرداری و حتی شهر مدیریت را به‌دست بگیرد تا بدون مصلحت‌اندیشی تغییرات را ابتدا در ساختمان شهرداری و سپس در شهر خرم‌آباد آغاز کند.
پایان پیام