تنها چاره این است که مسابقات فوتبال را با صدای بسته از تلویزیون نگاه کنیم

تنها چاره این است که مسابقات فوتبال را با صدای بسته از تلویزیون نگاه کنیم

پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: گزارش‌‌گری ورزشی در ایران همچنان رو به سقوط است.

کیفیت صداها، تکنیک اجرا و در آخر تسلط در استفاده از واژگان اصول اولیه یک گزارش‌گری ورزشی است که بسیاری از گزارش‌گران ما از آن بی‌بهره‌اند.

اکنون به تمام ضعف‌های گزارشگران چیز دیگری هم اضافه شده که بیش از پیش با اعصاب شنونده‌ها بازی می‌کند.

این نکته بیشتر در گزارش‌های فوتبال تیم‌های شهرستانی دیده می‌شود و آن هم جانبداری افراطی از تیم شهرشان است.

شکی نیست که گزارش‌گران تیم‌های شهرستانی می‌توانند از تیم شهر خود دفاع کنند و در گزارش خود نسبت به تیم مهمان بیشتر جانب خودی را داشته باشند.

در همه‌جای دنیا هم مرسوم است که برای گزارش یک بازی گزارش‌گران مختلفی در ورزشگاه حاضر می‌شوند که هرکدام تمایل به تیمی دارند. حتی بسیاری از باشگاه‌ها بزرگ اروپایی شبکه‌‌‌های خود و گزارش‌گران خود را دارند و طبیعی است که در گزارش بیشتر به تیم مورد علاقه خود بپردازند.

ولی این تعلق خاطر و جانبداری حد‌ و مرزی دارد.

گزارش‌گر به هیچ‌وجه نباید از دایره انصاف خارج شود. پرداختن به تیم خودی به معنای ندیده گرفتن تیم مهمان نیست.

اما اکنون آنچه در گزارش‌های فوتبال شهرستان دیده می‌شود نوعی تسویه‌حساب با تیم حریف و طرفداری کورکورانه از تیم خودی است.

بارها دیده شده که تماشاگران به بدترین شکل ممکن و با زشت‌ترین شعارها تیم حریف را می‌نوازند ولی گزارش‌گر مدام از فرهنگ بالا و خوی حرفه‌ای تماشاگران گفته است.

در یکی از مهم‌ترین بازی‌های سال پیش لیگ برتر فوتبال آنطور که در تصویر دیده می‌شد تماشاگران تیم میزبان با سنگ و صندلی چند هوادار بخت برگشته تیم مهمان را له کردند ولی گزارش‌گر دقیقا وارونه این ماجرا را بیان کرد و تیم مهمان را مقصر می‌دانست.

تنها چاره این است که مسابقات فوتبال را با صدای بسته از تلویزیون نگاه کنیم

علیفر در توجیه اشتباهش گفت چنتا سایت نوشتن هافبکشون سید جلال حسینیه! داداش اگر بنویسن مدافعشون علی علیپوره تو باید تو گزارشت قاطعانه بگی علی علیپور تو لوانته‌س؟ هر چیزی موتوری بهت میده رو نباید بگیری استفاده کنی که ??‍♂️ pic.twitter.com/27G8bZY1Po

— ترول فوتبال (@Troll_Persian) September 14, 2019

حتی در صحنه‌های واضح داوری هم مانند تماشاگرانی که روی سکو نشسته‌اند صحبت می‌کنند و در همه حال حق را به تیم خودی می‌دهند.

همین گزارش‌ها هم یکی از دلایل تحریک تماشاگران است. این گزارش‌ها سندی می‌شود تا در بازی بعدی فحش‌ها آبدارتر و درگیری‌ها خونین‌تر شوند.

شان گزارش را تا حدی پایین آورده‌اند که مانند لیدرهای تماشاگران حرف می‌زنند و گزارش می‌کنند.

انگار هیچ کنترلی هم روی این گزارش‌ها وجود ندارد.

اکثر این گزارش‌گران هم جدید هستند. نسل گذشته گزارش‌گران در دهه‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ بسیار حرفه‌ای‌تر گزارش می‌کردند.

اگر هم جانبداری انجام می‌شد هرگز توهینی در کار نبود و انصاف را رعایت می‌کردند.

به صداهای گوش‌خراش و گزارش‌های آماتور حالا این اخلاق زشت جانبداری افراطی هم اضافه شده است‌.

احتمالا تنها چاره این است که مسابقات فوتبال را با صدای بسته از تلویزیون نگاه کنیم.

پایان پیام