پیکر داریوش اسد زاده هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون تشییع شد

پیکر داریوش اسد زاده هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون تشییع شد.

صبح امروز پیکر داریوش اسد زاده هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در جمع پیشکسوتان، هنرمندان، دوستداران و خانواده او تشییع شد.

به گزارش پایگاه خبری گلونی و به نقل از روابط عمومی خانه تئاتر؛ صبح امروز پنجم شهریورماه مراسم وداع با داریوش اسد زاده با حضور ایرج راد رییس هیئت‌مدیره خانه تئاتر، اصغر همت عضو هیئت‌مدیره مرکزی خانه تئاتر، شهرام گیل‌آبادی مدیرعامل خانه تئاتر، کامران ملکی مدیر امور اصناف خانه سینما، فاطمه معتمدآریا رییس انجمن بازیگران خانه سینما، علی دهکردی عضو شورای مرکزی انجمن بازیگران خانه سینما، محمدجواد حق‌شناس رییس گروه فرهنگی شورای شهر و جمع کثیری از هنرمندان و دوستداران این هنرمند پیشکسوت برگزار شد.

در ابتدای مراسم تشییع پیکر داریوش اسد زاده اصغر همت به عنوان مجری به روی صحنه رفت و گفت: در این چند سال گذشته هر مراسمی که برگزار می‌شد چه شاد و چه غمگین، امکان نداشت آقای اسد زاده شرکت نداشته باشند، ایشان با روی باز دعوت‌ها را می‌پذیرفتند و بارها من دیده بودم که بسیاری از مسیر را تا محل مراسم پیاده می‌آمدند، اصلاً اهل نخوت و مسائلی از این دست نبودند و از خود می پرسیدم می‌شود ما هم که پیر می‌شویم و پا به سن می گذاریم بتوانیم اخلاق داریوش اسد زاده عزیز با خاطره بیش از ۷۰ سال هنر مملکت را داشته باشیم؟

با آن ذهن دقیقی که داشت وقتی صحبت از گذشته می کرد انگار همین دیروز بود و مثل خیلی از پا به سن گذاشته‌ها نبود که تنها خاطره دور داشته باشد بلکه خاطره نزدیک او هم به همین مقدار سطح بالایی داشت.

او همچنین اضافه کرد: حدود دو ماه پیش از خانه تئاتر به ایشان زنگ زدم اما دیدم صدایش دیگر آن صدای گذشته نیست، علت را جویا شدم و گفتند دیگر حالم خوب نیست، گفتم نه شما همیشه حال‌تان خوب است اما بیماری او به جایی رسید که متأسفانه شاهد امروز و این مراسم هستیم.

پس از همت علی دهکردی نماینده شورای مرکزی انجمن بازیگران خانه سینما به جایگاه آمده و گفت: در فرهنگ عامه عبارت بسیار باارزش و جالبی وجود دارد، هنگامی که بزرگ یک خانواده در می‌گذرد در اعلامیه ترحیم او می‌نویسند بزرگ خاندان؛ و این نشان‌دهنده این است که چه آدم بزرگ و با ارزشی از دست‌رفته و آن خانواده چقدر برای این آدم اهمیت قائل بودند و چه جایگاهی داشته است ما هم امروز به معنای واقعی بزرگ خاندانمان را از دست داده‌ایم و اینجا گرد هم آمده‌ایم.

دهکردی خاطرنشان کرد: رفتن داریوش اسد زاده رفتن یک فرد یا صرفاً یک جسم نیست، رفتن یک گنجینه و یک مجموعه از ارزش‌های بسیار زیاد است، کسی که یکی از تأثیرگذارترین از هنرمندان ما در حوزه تئاتر و مخصوصاً شکل‌گیری جدی تئاتر حرفه‌ای بوده است، یک بازیگر درجه‌یک سینما و یک گنجینه از تاریخ معاصر فرهنگ، هنر، اجتماع، حتی تاریخ سیاسی و پیوند هنر و سیاست ما در دهه سی، چهل و پنجاه؛ به قول رودکی بزرگ: از شمار دو چشم یک‌تن کم از شمار خرد هزاران بیش.

این عضو شورای مرکزی انجمن بازیگران خانه سینما در مورد خصوصیات اسد زاده بیان کرد: اسد زاده هنرمند نمونه بود و بسیاری از جوان‌ها و جوان‌ترها باید ببینند چه امتیازاتی سبب می‌شود که یک آدم این‌چنین جایگاه ویژه و با ارزشی پیدا کند، اخلاق بی‌نظیر که شهره خاص و عام این حرفه بود، روی گشاده و خندان، مهربان، متواضع، فروتن، همه آن چیزهایی که این روزها تا اسم او می‌آید تنها از همین القاب استفاده می‌شود. آدمی صبور و شکیبا که با تمام ناملایمات و بی‌رحمی‌هایی که شرایط اجتماعی ما در حق هنرمندان و علی‌الخصوص هنرمندان پیشکسوت اعمال کرده است جایی نشنیدیم که از ناملایمات زندگی خود صحبت کند، بسیار انسان مسئول در حوزه حرفه‌ای و حوزه کاری خود بود، چندین دوره در شوراهای مرکزی و انجمن بازیگران مسئولیت داشتند و تا همین اواخر با تمام مشکلات جسمی و کهولتشان همیشه به ما می‌گفتند هر کاری هست به من بگویید و این واقعاً باارزش است که این آدم این‌طور نسبت به کار خود اهمیت قائل باشد.

علی دهکردی در ادامه مراسم تشییع پیکر داریوش اسد زاده در مورد منش و نوع اهمیت اسد زاده به پوشش خود به عنوان یک هنرمند گفت: این روزها که نوعی از ظاهر نامرتب و آشفته نشانه هنرمندی است، آراستگی، وقار، خوش‌پوشی و صحیح پوشی‌اش برای ما نمونه‌ای است.

ایشان از جوانی شهره به خوش‌پوشی بود و به عنوان یک آرتیست به مخاطب خود احترام می گذاشت، معتقد بود مردم باید بازیگر را در شکل و شمایل آراسته و خوب ببینند.

او در پایان افزود: از زحمات تمام کسانی که برای برپایی این مراسم منظم و آراسته زحمت کشیدند قدردانی می کنیم، مدیرعامل و هیئت‌مدیره خانه تئاتر، خانه هنرمندان شهرداری منطقه شش و شهرداری تهران، نیروی انتظامی و تمام کسانی که بی ادعا در هر مراسمی حضور دارند. برای خانواده محترمشان پیشکسوتان و بازیگران تئاتر آرزوی سلامتی دارم و آرزو می کنم که سایه شان بر سر همه ما مستدام باشد و یاد و خاطره داریوش اسد زاده عزیز همیشه و تا ابد برای همه ما ماندگار خواهد بود.

هنرمند مردنی نیست جسم هنرمند می رود اما نام و یاد و خاطره اش تا ابد باقی می ماند.

سپس ایرج راد رییس هیئت‌مدیره خانه تئاتر و رییس شورای عالی خانه هنرمندان در مورد داریوش اسد زاده گفت: ما در واقع تاریخ شفاهی بخشی از هنر این سرزمین را از دست داده‌ایم، کسی که حدود ۸۰ سال از عمر خود را در عرصه‌های مختلف هنر نمایش، تئاتر، سینما و تلویزیون گذراند و شاهد فراز و فرودهای بسیاری در این زمینه بود، زمانی که تئاتر در اوج خود به عنوان تئاتر بخش خصوصی در این مملکت بود و در واقع باید گفت که ما در زمانی کمپانی‌های تئاتر داشتیم، زمانی که هنرمندان با کمپانی‌های تئاتر قرار دادهای محضری داشتند، می‌توانستند حقوق حقه خود را دریافت کنند و تئاتر از لحاظ ارزش‌های هنری به شکلی قانونمند و بسیار ارزش‌گذار با استقبال گسترده مردم به روی صحنه می‌آمد.

او با بزرگان بسیاری چون عبدالحسین نوشین، معز دیوان فکری، سید علی خان نصر بسیار کار و در تئاتر نصر سال‌های سال، چه در زمان تئاتر نصر و چه در تهران تئاتر تهران کار کرد و همواره از هنرمندان ثابتی بود که در آنجا کار می‌کرد و خاطرات فراوانی را در زمینه‌های مختلف تئاتر داشت که بسیاری از آن‌ها را مکتوب کرد و آثار به جا مانده تاریخی را هم در گنجینه خود داشت که با ۱۰۸۱ جلد کتاب و آثار خود به خانه تئاتر هدیه کرد.

این هنرمند پیشکسوت همچنین در خصوص امکان کمک گرفتن از تجربیات داریوش اسد زاده بیان کرد: من در دو جلسه پی‌درپی چندین و چندساعته با داریوش اسد زاده در خصوص مسائل مختلف تئاتر، تاریخ تئاتر و گذشته او صحبت کردم و به عنوان یک اثر تصویری در خانه تئاتر نگهداری می‌شود، بی‌شماری از مسائل که در تاریخ هنر این مملکت مجهول مانده را بازگو کرده و این آثار اگر منتشر شود جایگاه ویژه‌ای خواهد داشت و به گونه‌ای راهنمای امروز ما برای چگونگی بخش خصوصی تئاتر و رسیدن به کمپانی تئاتر خواهد بود.

آشنایی او با زمینه تئاتر فقط در ایران نبود مدت کوتاهی دوره‌ای در فرانسه دید و سپس به ایران بازگشت و با حمایت پروفسور کوئنبی که در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران تدریس می‌کرد به آمریکا رفت و در آنجا دوره‌هایی را گذراند و باز به ایران برگشت؛ بنابراین آشنایی او با زمینه تئاتر تنها در ایران نبود، بعد از آن هم در اعصاری به خارج کشور رفت و دوباره به ایران بازگشت.

آشنایی کامل با دنیای هنر، بازیگری، کارگردانی، تئاتر و هنرهای نمایشی هم در جامعه ایرانی هم در خارج از کشور داشت.

ایرج راد در پایان سخنان خود خاطر نشان کرد: رفتن هنرمندانی مانند او بی بازگشت است، ما کمتر می‌توانیم جایگزین آن‌ها را پیدا کنیم ولی امیدوارم که این‌ها برای هنرمندان جوان ما نقشه راهی باشند، الگویی باشند و اگر امروز در اینجا از او یاد می‌کنیم و در تشییع جنازه‌اش حضور پیدا می‌کنیم به سبب ارزش‌های والایی است که به فرهنگ و هنر این جامعه بخشیده است و در زمینه اهدای آثار ارزشمند خود به خانه تئاتر وظیفه بزرگی را نسبت به حفظ و حراست و نگهداری به خانه تئاتر سپرد و خانه تئاتر با تمام وجود و از دل و جان از آن‌ها محافظت خواهد کرد و حتماً آنها را منتشر خواهد کرد.

روحش شاد که همواره در تاریخ تئاتر این مملکت جایگاه ویژه خواهد داشت و اعتبار او اعتبار ما و اعتبار هنرهای نمایشی و اعتبار این مملکت است.

در پایان افشین نکوبخت، از طرف خانواده استاد متنی را قرائت و از حضار برای شرکت در این مراسم تشکر کرد.

در پایان این مراسم سالار عقیلی خواننده مطرح موسیقی سنتی به یاد این هنرمند قطعه ای موسیقی اجرا کرد.

پایان پیام