راز جذابیت آبشارها در چیست و چرا باید قدر آبشارهای زیبای کشورمان را بدانیم؟

راز جذابیت آبشارها در چیست و چرا باید قدر  آبشارهای زیبای کشورمان را بدانیم؟

شما نمی‌توانید در کنار یک آبشار دوبار عکس بگیرید

به گزارش پایگاه خبری گلونی محمد درویش نوشت:  طبیعت ایران اگر قرار باشد عیار بخورد، یکی از عیارهای مهم در کنار غارها، پایه‌های درختان کهنسال و گونه‌های اندمیک – انحصاری – آبشارهایش است.

راز جذابیت آبشارها در چیست و چرا باید قدر این آبشارها را بدانیم؟ می‌گویند هرگز نمی‌توان در یک رودخانه دوبار شنا کرد.

دلیلش، جریان سیال رودخانه‌هاست. از همین منظر، شما نمی‌توانید در کنار یک آبشار دوبار عکس بگیرید.

آبشارها مسئول تاب‌آوری رودخانه‌ها هستند. آبشارها کیفیت زیست‌پالایی رودخانه‌ها را افزایش می‌دهند.

رودخانه‌هایی که در مسیرشان آبشار دارند، کیفیت آبزیان به مراتب بهتر خواهد بود.

هرقدر در مسیر رودخانه‌ای تفاوت ارتفاعی بیشتر باشد، به این معناست که کیفیت آب رودخانه درخورتر است.

 چقدر جای چنین بحث‌هایی در گفتمان‌های رایج مردم چه در سطح خانواده‌ها، چه در سطح دانشگاه‌ها و چه در صحن بهارستان خالی است؛

راز جذابیت آبشارها در چیست

هرجایی که ما آبشار داشته باشیم، جمعیت پرندگان و حیات‌وحش‌اش به طرز معناداری افزایش می‌یابد، چون آبشارها بی‌منت آب را در فضا می‌پراکنند، ظرفیت گرمایی ویژه را به شکل منطقه‌ای افرایش می‌دهند و به کیفیت زیست می‌افزایند.

 همان‌طور که در گفتگوی زنده با برنامه‌ تلویزیونی روی خط اشاره کردم  وزارت نیرو باید به جای توجیه عملیات سازه‌ای‌اش که منجر به نابودی آبشارها و چشمه‌های ارزشمندی چون آبشار آتشگاه در اثر ساخت سد خرسان‌ سه و کانی‌ بل در اثر ساخت سد داریان شود، بکوشد تا به عنوان پدری واقعی، که هرگز بر سر فرزندانش معامله نمی‌کند تا ثروت بیشتری بدست آورد، بر سر آبشارهایش هم معامله نکند.

 کلام آخر آنکه آبشارها مثل آدم‌هایی هستند که خود به شعری بلند، وزین و خوش‌آوا می‌مانند؛

انگار ردیف و قافیه دارند و به موسیقی زندگی جان و طراوت می‌بخشند؛ راست آن است که تصورِ ایرانِ بدون فردوسی، مولانا، شمس، سعدی، رودکی و حافظ همانقدر عذاب‌آور و پوچ است که تصور طبیعت ایران بدون آبشارهایی چون پونه‌زار، تنگ‌زندان، عشق، پشندگان، کمردوغ، لاتون، شوی، مارگون و آتشگاه …

امیدوارم روزی مجید اسکندری عزیز یا مجیدهای اسکندری‌های آینده کتاب‌هایی به رشته تحریر درآورند که علاوه بر ارایه شناسنامه آبشارهای ایران، به هویت معنوی و ارزش‌های فرامادی‌شان بپردازد؛ به قصه‌ها و افسانه‌هایی که در کنار این آبشارها شکل گرفته و آنها را تبدیل به بهانه‌های افتخار به ایرانی‌بودن‌مان کرده است.

پایان پیام