هزاران سوال یک معلم در مورد آغاز سال تحصیلی جدید که شاید سوال شما هم باشد
شروع فصل پاییز و دغدغه‌های آموزشی فرزندانمان
پایگاه خبری گلونی بهاره حاصلیان: با شروع فصل پاییز و آغاز سال تحصیلی، اقشار مختلف جامعه دغدغه‌های متفاوتی پیدا می‌کنند. هر فردی از دریچه نگاه خودش به موضوع درس و مدرسه نگاه می‌کند.
در این میان از همه مهم‌تر نوع نگرش و بینش «دانش‌آموزان» به مقوله تحصیل است.
ولی از آن جهت که اغلب دانش‌آموزان در سن و سالی هستند که نمی‌توانند مسائل را تحلیل کنند، بنابراین هیچ دغدغه‌ای برای این دوران ندارند.
اما زمانی که دوران رشد را سپری می‌کنند به مرحله‌ای خواهند رسید که درک می‌کنند چه ظلمی در حق‌شان شده است.
به عنوان دانش‌آموز دیروز و معلم امروز و نگارنده این متن و به عنوان یک فرد ایرانی، در آغاز فصل پاییز دقیقه به دقیقه، دغدغه‌هایی دارم.
با وجود آن‌که می‌دانم راه به جایی نمی‌برد اما بازهم می‌گویم.
هزاران سوال یک معلم
۱- چرا و به چه علت دانش‌آموزان و به خصوص دبستانی‌ها، با کارمندان دولتی و غیردولتی، لشکری، ارتشی و کشوری و یا مدیران و سایر مسولین اشتباه گرفته شده‌اند؟
همه کارمندان ساعت ۸ وارد اداره می‌شوند و بعد از میل صبحانه حدود ۹ به کار مشغول می‌شوند، درصورتیکه بچه‌های دبستانی ۷:۱۵ صبحگاه دارند و ۷:۳۰ شروع کلاس است. در حالی‌که از نظر بیولوژیکی معزشان برای یادگیری، حدود ساعت ۹ صبح بیدار می‌شود.
۲- چرا دانش‌آموزان مانند کتابخانه‌ای در نظر گرفته می‌شوند که دانه دانه کتاب‌ها در ذهن‌شان توسط معلمین جاگذاری و انباشته می‌شود؟ و هیچگاه نیز به آنها نحوه آموختن و یادگیری آموزش داده نمی‌شود.
۳- چرا دانش‌آموزان از بزرگترین معلم بشر که همان طبیعت است دور نگه داشته می‌شوند؟
آنها حتا روش حفظ طبیعت و یا احترام به آن را نمی‌آموزند.
۴- چرا دانش‌آموزان به گونه‌ای آموزش داده نمی‌شوند که صاحب نظر باشند؟ آنها فقط نظرات دیگران را حفظ می‌کنند.
۵- چرا یکی از مدارس به اسم غیر انتفاعی درجه یک و نمونه دولتی و تیزهوشان و… از تیرماه آغاز به کار می‌کند و یکی دیگری از همان اول مهر و آن یکی به دلیل سیل و زلزله و نبود امکانات تا سال‌های بعد هم شروع به کار نمی‌کند؟
۶- بچه که بچه است. معلم هم که باید معلمی کند. مدرسه هم که قرار است «آدم» و شهروند خوب تحویل جامعه بدهد.
پس چرا اینقدر تنوع مدرسه داریم؟
یعنی مدرسه‌ای که پول بیشتر از والدین می‌گیرد، بچه‌ها را آدم‌تر تربیت می‌کند؟
تمام این چراها و هزاران چرای دیگر که پرسش نمی‌شود حاکی از آن است که ما آموزش و پرورش‌مان رها کرده‌ایم.
تمام این‌ها یعنی عدم برنامه‌ریزی و توجه برای نسل‌های بعدی ایران‌مان!
پایان پیام