پیام دکتر خدیجه گلین مقدم مدیر کمپین مخالفین انتقال آب خزر به کویر
به گزارش پایگاه خبری گلونی دکتر خدیجه گلین مقدم مدیر کمپین مخالفین انتقال آب خزر به کویر در پیامی مخالفت خود را با این طرح اعلام کرد.
پیام دکتر خدیجه گلین مقدم مدیر کمپین مخالفین انتقال آب خزر به کویر
به نام خدا
مردم شریف ایران
با سلام و احترام
همانطور که می‌دانید اینک وضعیت محیط زیست ایران به دلیل سوء مدیریت‌ها تبدیل به یکی از ابرچالش‌ها شده است که اگر هوشیاریانه و جدی پیگیری نشود به زودی به یک موضوع مهم امنیتی تبدیل خواهد شد. دریاچه خزر (کاسپین) نیز پهنه آبی بسته و مشترک بین پنج کشور دنیاست که خود در بحران آلودگی شدید به سر می‌برد و تحمل هیچگونه دستکاری را ندارد.
موافقت آقای عیسی کلانتری رئیس سازمان محیط زیست ایران با کلیات طرح انتقال آب خزر به فلات مرکزی ایران به تاریخ ۱۳۹۸/۷/۲۱؛ پس از جلسات متعدد و بی‌نتیجه و بدونِ مطالعاتِ ارزیابی در ابعاد مختلف بر خلاف “اصل پنجاهم قانون اساسی” است. کلانتری با این کار نشان داد که هیچگونه شناختی از محیط زیست ایران ندارد.
“کمپین مخالفین انتقال آب خزر به کویر” ضمن محکوم کردن این عمل شتابزده، ناشایست و غیرعلمی، از “مدعی‌العموم” می‌خواهد که از طرف مردم ایران به ویژه مردم شمال ایران، هر چه سریعتر علیه آقایان “رضا اردکانیان” وزیر نیرو و “عیسی کلانتری” رئیس سازمان محیط زیست ایران اعلام جرم نموده و از حقوق مردم ایران به ویژه مردم مظلوم استان‌های شمالی دفاع نماید.
این کمپین همچنین از تمامی “نمایندگان مجلس شورای اسلامی به ویژه نمایندگان استان‌های شمالی”، “وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران”، “سازمان بازرسی کل کشور”، “شبکه ملی سازمان‌های مردم‌نهاد محیط زیست و منابع طبیعی”، “سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری”، سازمان مدیریت بحران کشور” و همه اشخاص حقیقی و حقوقی که دل در گرو میهن دارند می‌خواهد که علیه وزیر نیرو آقای “رضا اردکانیان” و رئیس سازمان محیط زیست آقای “عیسی کلانتری” شکواییه‌ای تنظیم نموده و آن را به قوه قضائیه ارائه دهند.
کمپین مخالفین انتقال آب خزر به کویر نیز با تمام توان تا براندازیِ کاملِ براندازانِ محیطِ زیستِ ایران از پای نخواهد نشست و در این امر خطیر دست همه متخصصان و مردم دلسوز و فهیم ایران را به گرمی می‌فشارد.
“به امید ایرانی آباد”
با احترام مجدد
دکتر خدیجه گلین مقدم
مدیر کمپین مخالفین انتقال آب خزر به کویر
۱۳۹۸/۷/۲۱
پایان پیام