احزاب سیاسی در ایران به جای منافع ملی به منافع حزبی فکر می‌کنند
پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: تقریباً چهار روز از اعلام سهمیه بندی و افزایش قیمت بنزین می‌گذرد. تصمیمی که ریسات جمهوری ایران گرفت و به تایید سران قوا هم رسانید تا از ساعت صفر جمعه ۲۴ آبان ماه لازم الاجرا شود.
احزاب سیاسی در ایران
این تصمیم درست یا غلط، کارشناسی یا غیرکارشناسی تصمیمی بود که رئیس جمهور گرفته بود.
تصمیم عجیب و من‌درآوردی هم نبود. پیشنهادی بود که بسیاری از کارشناسان اقتصادی آن را مطرح کرده بودند.
اما اجرای آن دل و جرات می‌خواست. چون مشکلات لحظه‌ای و گذرایی درست می‌کرد و در عین حال سودهایی داشت که سال‌ها بعد خودشان را نشان می‌دادند.
برای همین اجرای آن دل شیر می‌خواست. چون مردم تحت فشار قرار می‌گرفتند و معترض می‌شدند. درحالی که جنبه‌های مختلف طرح را نمی‌دیدند.
آن‌ها فقط تورم و گرانی برایشان مهم بود که حق هم داشتند اما از سایر ویژگی‌ای این تصمیم بی‌خبر بودند.
مردم هیچ گناهی ندارند. آن‌ها سال‌هاست که در سختی هستند و دم نمی‌زنند اما این وسط افرادی وجود دارند که گناهی نابخشودنی را به دوش می‌کشند.
آن‌ها افراد سرشناس و به قول معروف نخبگان سیاسی هستند که در قالب احزاب مختلف مشهور شدند و ناثیر بسزایی در جهت‌دهی به خواست و نیاز مردم دارند.
برخی از نمایندگان مجلس، تعدادی از مسئولان سابق، کارشناسان و فعالان سیاسی معروف از جمله این افراد بودند.
به عنوان مثال اصلاح طلبان در جریان مذاکرات وقتی تیم مذاکره کننده به موفقیت‌هایی رسید با جشن و پایکوبی آن را نتیجه اعتماد مردم به اصلاح طبان دانستند.
ولی حالا که تصمیم دولت کمی سخت و ترسناک است پشت رئیس‌جمهور را خالی کردند و کنار مردم سنگر گرفتند.
چطور می‌شود که احزاب سیاسی در ایران تمام خوبی‌ها و موفقیت‌ها را به نام خود سند می‌زنند و دقیقاً همان جا که نماینده‌شان احتیاج به حمایت دارد پشت او را خالی می‌کنند؟
از آنسو اصولگرایانی که از طرح مشابه احمدینژاد حمایت کردند حالا منتقد روحانی هستند و اگر رهبری اعلام حمایت نمی‌کرد معلوم نبود تا به حال چه سخنرانی‌های آتشینی که علیه رئیس‌جمهور انجام نمی‌دادند.
خلاصه که در ایران نخبگان سیاسی هم گویا کاری با منافع ملی ندارند و فقط حزبی و گروهی می‌اندیشند.
هر تصمیمی که برای آینده حزب خود مفید باشد و بتوانند با آن رای بگیرند را مورد حمایت قرار می‌دهند و هر حزبی که چندتا رای از آن‌ها کم کند را از خود نمی‌دانند.
اصلاً هم کاری ندارند که اجرای آن طرح به نفع مردم است یا نیست.
اگر برای همه مسئولان و سیاسیون منفعت ملی مهم باشد باور کنید طرح‌‌های سخت‌تر و پیچیده‌تر هم قابل اجراست.
مردم هم وقتی می‌بینند تناقضی در بین رفتار و گفتار سیاسیون نیست صبوری می‌کنند و مشکلات را تحمل می‌کنند.
به امید روزی که مسئولان کشورمان ملی فکر کنند نه حزبی.
پایان پیام