سیستم آموزش ایران قصه پر غصه‌ای است که هر روز یک جایش ورم می‌کند

سیستم آموزش ایران قصه پر غصه‌ای است که هر روز یک جایش ورم می‌کند

پایگاه خبری گلونی بهاره حاصلیان: دیدن این فیلم چند ثانیه‌ای، هر انسانی که به لحاظ روانی سالم است را متأثر می‌کند.

واقعاً نمی‌دانم از کجای این قصه پر غصه سیستم آموزشی ایران بنویسم.

سیستم آموزش ایران

از حقوق ناچیز و خجالت‌آور معلمینش و به طبع آن بی‌انگیزه و خسته و بی‌حوصله بودن آنها در کلاس بنویسم و یا از شغل انبیایی آنها که نقش تربیتی دارند و در هیچ جای آن تنبیه و هتک حرمت انسان جایگاهی ندارد.

از کلاس پر از دانش‌آموز پر انرژی بنویسم که کنترل آنها احتیاج به نیروی متخصص و آموزش دیده با صبری ایوب‌گونه دارد و یا از کمبود نیرویی بگویم که برای جبران آن، تازگی‌ها آموزش و پرورش به صرافت افتاده است در حالیکه چند سالی هست که کار از کار گذشته است و دیگر نمی‌توان جای نیروهای بازنشسته قدیم را پر نمود.

به هر حال آنچه در این تصاویر واضح است، این است که تنبیه از هر نوعی و به هر دلیلی مورد تقبیح قرار می‌گیرد. به خصوص از نوع ضرب و شتم جسمی که به همراهش از بین رفتن عزت نفس فرد را به همراه دارد.

انسان «بیت‌الله» است. یعنی وجودی که خداوند در آن مأوا دارد. پس چگونه است که عده‌ای به نام والدین و یا معلم به خود اجازه هتک حرمت به آن را می‌دهند!

در کدام فرهنگ و دین و مذهبی به فردی اجازه داده می‌شود که شخصیت انسان را، آن هم یک نوجوان و در بین سایر همسالان خود را خدشه‌دار کند که اسلام اجازه دهد!

آنچه به وسیله تربیت و ملاطفت حاصل می‌شود، هرگز از طریق تنبیه به دست نخواهد آمد. حتا اگر دانش‌آموز نوجوان در برابر معلم یا والدین قد علم نکند، در درونش جوانه‌های نفرت و کینه‌ای رشد خواهد کرد که در آینده و بزرگسالی می‌شود انواع و اقسام ناهنجاریهای اجتماعی که امروز روز با آنها روبه‌رو هستیم.

گرچه قبول داریم که ما فقط چند ثانیه از یک کلاس کامل را در تصاویر مشاهده می‌کنیم و معلوم نیست دانش‌آموزان چه کاری کرده‌اند که معلمشان برانگیخته شده است. در بیشتر مواقع دانش‌آموزان نیز گستاخی را به حد اعلی می‌رسانند و احترام معلم و آموزگار را نادیده می‌گیرند.

درست است که معلمین خسته و رنجور از شرایط اقتصادی هستند و دیگر تاب تحمل کوچکترین جنب و جوش دانش‌آموزان را ندارند اما هنوز هم با همان صبر ایوبی به کلاس‌های درس می‌روند و همان حضورشان برکتی است بر فرزندان این سرزمین!

پایان پیام