شاعران زندگی و شعر زندگی ما

شاعران زندگی و شعر زندگی ما

پایگاه خبری گلونی انوشه میرمجلسی: این روزها بیشتر مطالبی که می‌خوانم حول و حوش موضوع «تاب‌آوری» است. علاقه‌مندی عمیقی نسبت به این موضوع پیدا کرده‌ام و هزاران ایده و حرف در سرم موج می‌زند.

شاعران زندگی و شعر زندگی ما

در خیابان که راه می‌روم مدام به آنچه خوانده‌ام برمی‌خورم. نشانه‌ها مرا دنبال می‌کنند.

درست مثل همین امشب که تصمیم داشتم مستندی ببینم. از میان چند مستندی که تعریف‌شان را از حرفه‌ای‌های این حوزه شنیده بودم؛ قرعه به نام «شاعران زندگی‌» افتاد.

یک ساعت و دوازده دقیقه تماشا کرده و تمام این مدت صدها رویا در سرم جان گرفت.

تماشای روایت زندگی «شیرین پارسی» و شنیدن زنگ دلنشین صدایش، برایم آنقدر دلپذیر بود که قطعا باز خواهم گشت و دوباره یک ساعت و دوازده به تماشای شاعرانه‌اش می‌نشینم.

و تاب‌آوری ردپای عجیبی دارد در حرف‌های او. به قول پسرش که جایی از مستند درباره مادرش می‌گوید: «او یاد گرفته است معنای زندگی را در خود زندگی جستجو کند.»

مستند شاعران زندگی، مستندی است درباره خود «زندگی». درباره همه آن چیزهایی که جلوی چشم ماست و نمی‌بینیم.

درباره سبک زندگی‌، افکار، اسیر شدن‌ها، بی‌تفکر یا با اندیشه پیش رفتن‌ها و البته تعریف‌مان از زندگی.

این مستند در کنار همه لحظات بسیار لطیفش، لحظات بسیاری شما را به فکر فرو می‌برد.

لحظاتی که احتمالا از خودمان می‌پرسیم، چه شد همه جا را ویلاسازی گرفت؟

چه شد که تا چشم باز کردیم، زمین‌های سراسر گیلان و مازندران – و البته تا حدودی همه شهرها و استان‌ها –تغییر کاربری دادند و ویلاهای کوتاه و بلند پا گرفتند؟

چه شد که کشاورزان‌مان روز به روز از خودشان و دلیل‌شان برای کار دور شدند و حالا سر هر سفره‌ای هم چای خارجی موجود است و هم برنج خارجی؟

چه شد که مصرف هر محصول خارجی ناگهان تبدیل شد به اولویت؟

چه کسانی برای‌مان تصمیم گرفتند که این روزها وارد هر فروشگاهی که می‌شویم، همه چیز با تخفیف فراهم است؛ آن‌هم از نوع خارجی؟

همین امروز در مترو تهران نگاهم به تبلیغات پرشماری بود از یک برند چای که با افتخار نوشته بود «از مزارع سیلان و هند و…» اینها بخشی از هزاران سوالی است که باید از خودمان بپرسیم.

در بخشی از این مستند، شیرین پارسی به یک سیاست‌گذاری نادرست اشاره می‌کند که سال‌ها پیش مسیر کشاورزی داخلی را تغییر داد.

سیاستی اشتباه که حالا کسی برای اصلاحش نه همتی دارد و نه توانی.

چون پای هزاران رانت در میان است… و درست همین‌جاست که نقش خودمان پررنگ می‌شود. سیاست‌مدارانی که براساس منفعت تصمیم می‌گیرند به کنار.

ما مردم، ما مصرف‌کنندگان پرشمار چرا پا به پای این سیاست‌ها پیش می‌رویم؟ آنها می‌نویسند و ما عمل می‌کنیم.

جنس خارجی وارد می‌کنند، با زرق و برق فراوان، تبلیغ و تخفیف خبردارمان می‌کنند و ما هم برای خرید صف می‌کشیم. به همین سادگی!

اگر دلتان خواست و دوست داشتید به ذهن‌تان و قلب‌تان هدیه بدهید، تماشای این مستند را به شدت توصیه می‌کنم.

نام «شاعران زندگی» را در اینترنت جستجو کنید و به اندازه یک ساعت و دوازده دقیقه به روح‌تان اجازه پرواز و به رویاهایتان اجازه بروز بدهید.

پ.ن: و امان از موسیقی این مستند که هنر پیمان یزدانیان بی‌نظیر است. موسیقی‌ای که با آن می‌شود از ته دل گریست… و زندگی همین است؛ لذتِ تماشا و تفکر.

پایان پیام