علیرضا حیدری در خرم آباد به دیدار استادش رفت

علیرضا حیدری در خرم آباد به دیدار استادش رفت

پایگاه خبری گلونی محمد پورخداداد: علیرضا حیدری قهرمان کشتی ایران و جهان در صفحه اینستاگرامش پستی از سفرش به خرم‌ آباد گذاشته بود.
عکسی از خودش در کنار مربی سابقش در تیم ملی امید یعنی استاد شفافی منتشر کرده بود.

این عکس در محل کار آقای شفافی گرفته شده بود. به جز صفحه علیرضا حیدری در جای دیگری خبری از سفر این قهرمان به خرم‌آباد و این دیدار دوستانه ندیدم.

علیرضا حیدری در خرم آباد به دیدار استادش رفت

ناخوداگاه یاد سفر یکی از شاخ‌های مجازی به خرم‌آباد افتادم. شاخ مورد نظر با بیژامه نشسته بود و غذای عروسی یا به قول لرها زیربرنجی می‌خورد.

برنج از لب و لوچه آویزانش می‌ریخت و به‌به و چه‌چه می‌کرد.

این ویدئو در چند ساعت همه فضای مجازی لرستان را درنوردید.

ادمین‌های این پیج‌ها که برخی از آنها تت صدهزار دنبال‌کننده دارند، چنان ذوق‌زده شده بودند که سر از پا نمی‌شناختند و این سفر و این تناول کردن را دستاورد بزرگی برای فرهنگ لرستان بلکه قوم بزرگ لر می‌دانستند.

محمد حسین شفافی مرد بزرگی است. او مربی بسیاری از قهرمانان کشتی کشور بوده است که برخی در جهان تیز افتخارآفرینی کرده‌اند. شفافی عمری صدها کشتی‌گیر

هیچ مربی در استان لرستان به اندازه استاد شفافی ورزشکار تربیت نکرده است.

نزدیک به چهل سال سابقه مربیگری کشتی در خرم‌آباد دارد.

کسی که در طول دوران مربیگری‌اش هیچ مبلغی بابت آموزش کشتی نگرفته است.

اگر از نظر تعداد شاگرد و سالیان دراز مربیگری حساب کنیم، شفافی پدر کشتی خرم‌آباد است.

شهری که تا دهه هفتاد قطبی در کشتی کشور بود و همواره تیم‌ملی کشتی در رده‌های مختلف سنی از نمایندگان این شهر خالی نبود.

اما نه سفر یکی از پرافتخارترین کشتی‌گیران ایران و دنیا به خرم‌آباد برای پیج‌های لرستانی اهمیت داشت و نه تقدیر از یک مربی زحمت‌کش خرم‌آبادی.

ذائقه‌ها تغییر کرده است. کسی دنبال این ارزش‌های انسانی نیست.

اکنون همه پی این هستند که چطور لایک بیشتری بگیرند.

همه فضای اینستاگرامی و سایر شبکه‌های اجتماعی خرم‌ آباد را بگردید یک خط در مورد شفافی پیدا نمی‌کنید. نه‌تنها شفافی بلکه سایر پیشکسوتان.

انگار ارزش‌ها تغییر کرده است. هوا مه‌آلود شده است و حقیقت و مجاز در هم فرو رفته است.

ده‌ها چون استاد شفافی در زمینه‌های مختلف مانند هنرهای تجسمی، ورزش، موسیقی وجود دارد که فراموش شده‌اند و کسی سراغی از آنجا نمی‌گیرد.

البته همه تقصیرها متوجه مردم نیست. مدیران هم به هزاران دلیل علاقه‌ای به بها دادن به اینگونه افراد ندارند.

آنها از همه چیز و همه‌کس تقدیر و تشکر می‌کنند به جز کسانی که عمر و سلامتی خود را فدای جوانان کرده‌اند.

بیشتر این پیشکسوتان به دلیل گناهان نکرده مجرم شده‌اند. مجرم‌هایی که حق دفاع از خود را ندارند و به ناچار به گوشه‌ای خزیده‌اند.

در جایی که مستر تیسترها الگو می‌شوند و تعیین‌کننده سلیقه مردم، دیگر جایی برای شفافی و شفافی‌ها باقی نمی‌ماند.

پایان پیام