جوکر در میان معترضان عراقی همه جا را به آتش کشید؛ آیا همه آدم‌ها به یک اندازه می‌فهمند؟

جوکر در میان معترضان عراقی همه جا را به آتش کشید؛ آیا همه آدم‌ها به یک اندازه می‌فهمند؟

پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: سال‌هاست که بلافاصله پس از هرگونه نقد، سانسور و ممیزی، مدافعان اثر سانسور شده پشت مردم پنهان می‌شوند و می‌گویند اجازه بدهید خود مردم در این مورد تصمیم بگیرند. مردم ما مردم فهمیده‌ای هستند و خودشان خوب و بد را از عم تشخیص می‌دهند.

اینکه در کشور ما میزان سانسور و ممیزی زیاد است و این کار توسط کارشناسان هم صورت نمی‌گیرد شکی نیست.

اما آیا این بدان معنا است که سانسور و ممیزی و نقد کاری غلط است چون مردم خودشان بهتر از هر نهادی می‌فهمند؟

خیر. بی‌شک نقد و ممیزی و سانسور و حتا حذف هم لازم است منتها باید به دست کارشناسان صورت گیرد.

سال‌ها پیش فیلم‌هایی ساخته می‌شد که قهرمان داستان انسانی خوب و شخصیت ضدقهرمان آدمی منفور بود.

اما پس از مدتی سازندگان فیلم‌ها دست به طراحی ضدقهرمان‌هایی زدند که محبوب بودند و طرفداران بیشماری داشتند.

به عنوان مثال شخصیت خشن، دیوانه، قاتل و در عین حال دوست داشتنی و محبوب جوکر.

همین چند سال پیش بود که جوانی با شمایل و گریم جوکر وارد یک سالن سینما شد و همه را به رگبار بست و ده‌ها نفر را کشت.

جوکر در میان معترضان عراقی

چند روز پیش هم یک گرافیست عراقی جوکر را در حال آتش زدن اماکن عمومی عراق قرار داد که حرف و حدیث‌های زیادی را به دنبال داشت.

شاید اگر در زمان طراحی شخصیت جوکر و ساخت فیلم شوالیه تاریکی یک کارشناس می‌گفت این شخصیت برای جامعه ضرر دارد و باید اصلاح شود همه می‌خندیدند و او را امل و بی‌سواد خطاب می‌کردند.

احتمالاً آن‌ها هم پشت مردم پنهان می‌شدند و می‌گفتند شما بهتر می‌فهمید یا مردم؟ مردم ما مردم فهمیده‌ای هستند و… اگر این فیلم خوب نبود این همه مخاطب نداشت و یعنی شما می‌خواهید بگویید مردم نمی‌فهمند و فقط شما می‌فهمید؟

اما وقتی یکی از همان مردم تحت تاثیر همان فیلم ده‌ها نفر را کشت و ده‌ها خانواده را به گورستان غم برد هیچ کدام‌شان حرفی نزدند.

یک فیلم و یا یک شخصیت دیگر چقدر باید برای جامعه‌ای ضرر داشته باشد تا اصلاح شود؟

اما پز افراطی آزادی بیان و آزادی عمل گاهی باعث می‌شود به یک مجنون هم آزادی عمل بدهیم و حتا آموزش بدهیم که چگونه آن طور که دلش می‌خواد رفتار کند.

اما جواب آن مادری که تنها فرزندش را از دست داده است را چه کسی می‌دهد؟ هیچ کس.

خلاصه که همه‌ی ما مردم آدم‌های فهمیده‌ای نیستیم. همه چیز و تشخیص خوب و بد را به ما نسپارید.

فقط یک نفر کافی است تا جامعه را غرق ماتم کند.

پایان پیام