دولت فعلی با دولت قبلی و بعدی جز در مدل خندیدن و نوع آرایش و پوشش چه تفاوت‌هایی دارد؟

دولت فعلی با دولت قبلی و بعدی جز در مدل خندیدن و نوع پوشش چه تفاوت‌هایی دارد؟

پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: ایام انتخابات که می‌شود همه مدعی می‌شوند. همه همه‌کاره می‌شوند.

ادعا می‌کنند از پس هر مشکلی برمی‌آیند. به مشکلات و ناتوانی‌های مسئولان فعلی پوزخند می‌زنند و می‌گویند ما اگر بودیم سه‌سوت همه را رفع می‌کردیم.

دولت فعلی با دولت قبلی و بعدی چه تفاوت‌هایی دارد؟

طرفداران آن‌ها هم از خودشان بدتر. زمان درگیری کشور در تورم می‌گویند ما اگر بودیم فلان کار را می‌کردیم و چند روزه مشکل برطرف می‌شد.

بعد وقتی دولت و مجلس و شهرداری را به دست می‌گیرند و همان بلا را سر مردم و کشور می‌آورند، شروع کی‌کنند به بهانه‌جویی.

حالا نوبت آن یکی‌هاست تا پوزخند بزنند و بگویند اگر ما بودیم در یک برنامه جامع در عرض فلان وقت مشکلات را مرتفع می‌کردیم.

سال‌هاست این دور باطل در حال تکرار شدن است و مدعی‌ها به نوبت بر مسند قدرت می‌نشینند و مشکلات همچنان پابرجا هستند.

۸ سال هم که برای برطرف کردن حداقل یک مشکل زمان کمی نیست؛ اما احزاب سیاسی مشکلی را برطرف نکردند هیچ، مشکل هم اضافه کردند.

هوا آلوده می‌شود، مسئولان می‌گویند ما کاره‌ای نیستیم. رقیبان می‌گویند ما چاره کار را می‌دانیم.

می‌زند و رقیبان رای می‌آورند و می‌شوند مسئول. حالا آن‌ها هستند که می‌گویند ما کاره‌ای نیستیم و مسئولان سابق که حالا رقیب شدند می‌گویند چاره کار دست ما است.

کسی هم نیست به مسئولان بگوید شما که چاره کار را می‌دانستید پس چرا این روزها هوا به شدت آلوده است؟

به رقیبان هم بگوید شما که چاره کار را می‌دانستید پس چرا در آن سال‌ها کاری نکردید؟ چند سال دیگر زمان لازم بود؟

اما ما به شما می‌گوییم که اکثر مشکلات مملکت به دست احزاب سیاسی برطرف نمی‌شود.

وقتی زیر ساخت یکی است. وقتی شیوه عملکرد یکی است. وقتی مدیران میانی یکی هستند. وقتی نوع نگاه‌ها به اقتصاد یکی است. صدبار هم که احزاب سیاسی بیایند و بروند باز مشکلی برطرف نمی‌شود.

تفاوت دولت فعلی با دولت قبلی

چون این احزاب تنها در نوع پوشش و بعضا مدل مو و ریش و سبیل با هم تفاوت دارند. فوقش یکی از آن‌ها چهارتا مجوز بیشتر به فیلم‌های سینمایی بدهد.

مشکلات کشور یک عزم ملی می‌طلبد نه انتخاب حزبی که قرار است به مدل موها و پاچه شلوارها گیر ندهد یا بدهد.

وقتی سیل می‌آید و در کشور بالگرد و لودر نیست، هر کس با هر توان و عقیده و اندیشه‌ای بیاید باز هم لودر و بالگرد نیست.

تنها فرقش این است که اگر شما طرفدار دولت باشید، دلیل ضعف‌ها را عامل خارجی می‌دانید و اگر طرفدار حزب رقیب باشید دلیل ضعف‌ها را نبود دولت خودتان بر سر کار می‌دانید.

اگر هم می‌گویید اگر دولت ما بود حداقل دوشادوش مردم در سیل و زلزله زندگی می‌کرد باید بگوییم به همین خیال باشید.

این کار برای بار اول قشنگ است و مردم خوش‌شان می‌آید.

اما اگر هی مردم جان و مال خود را در سیل و زلزله از دست بدهند و هی مسئولان با مهر و محبت کنارشان زندگی کنند، بالاخره یک روز صبر و حوصله مردم سر می‌آید و همان مسئولان خاکی و مردمی را از شهر خود بیرون می‌کنند.

آن‌ها خواهند گفت ما اعضای خانواده‌مان را از دست می‌دهیم، یک روز مادرمان را یک روز فرزندمان را و یک روز برادر و خواهرمان را.

آن‌وقت شما با یک بیل آمدید مشکل ما را برطرف کنید؟ شما باید مشکلات را اساسی حل کنید. ما خودمان بیل زدن بلدیم.

مسئله مدیریت سیل، مسئله اصلاح‌طلب و اصولگرا نیست. فردا که حزب تو و فرد مورد نظرت رئیس‌جمهور شد می‌دونی چی می‌شه؟ این طوری می‌شه که #سیل میاد اما اونم لودر نداره.
فکری به حال لودر مملکت بکنید که اگر خدای مدیریت باشی اما لودر، بابکت و بیل‌مکانیکی نباشه، کار چندانی ازت ساخته نیست.

— رضا ساکی (@rezasaki) December 20, 2019

پایان پیام