تعطیلی مدارس استان تهران و گزینه‌های محدودی که روی میز والدین شاغل وجود دارد

تعطیلی مدارس استان تهران و گزینه‌های محدودی که روی میز والدین شاغل وجود دارد

پایگاه خبری گلونی بهاره حاصلیان: آذرماه امسال با آغازش شوک‌های متنوعی به همراه داشت. از افزایش یک شبه قیمت بنزین گرفته تا شروع زود هنگام سرما و بارش برف پاییزی و پایداری شرایط جویی و انباشت زودتر از موعد آلاینده‌ها در سطح شهر که به تعطیلی کلیه مدارس و دانشگاه‌ها در استان تهران منجر شد.

البته خیلی از ما تهرانی‌ها، به حضور آلودگی در تهران عادت کرده‌ایم. اما توقع نداشتیم که در آذرماه سطح آلودگی نه تنها به مرز هشدار که به مرز کشتار برسد و حدوداً ۵ روز کامل مدارس تعطیل شوند.

گرچه از این ۵ روز، دو روزش پنج‌شنبه و جمعه بود و خواه ناخواه مدارس تعطیل هستند اما آنقدر میزان آلودگی در شهر بالا بود که اگر آن دو روز تعطیل نبودند نیز صلاح بر این بود که حتماً تعطیل شوند.

اما آیا تعطیلی مدارس که به نظر می‌رسد تنها راه حل مسولین در جهت حفظ سلامت شهروندان و کاهش آلودگی هوا می‌باشد، عواقب، تبعات و مضرات دیگری ندارد؟!

تعطیل شدن مدارس به معنی بیکار شدن بخشی از افراد جامعه است که به تنهایی نمی‌توانند از عهده خودشان بر بیایند. اکثر دانش‌آموزان چه در سنین کودکی و چه در سنین نوجوانی احتیاج به مراقبت و نظارت والدین و یا مربیان آموزشی دارند.

دوره و زمانه نیز تغییر کرده‌ است. بسیاری از خانواده‌ها دور از پدربزرگ و مادربزرگ زندگی می‌کنند و یا اگر نزدیک باشند نیز خیلی از آنها شرایط نگهداری از کودکان را ندارند.

اگر در گذشته از هر ۱۰ مادر فقط یکی شاغل بود در حال حاضر تعداد مادران شاغل در شهرهای بزرگ بسیار بیشتر شده است.

به این ترتیب والدین شاغل با تعطیل شدن مدارس و یا مهدهای کودک، چند گزینه محدود بیشتر ندارند.

یا مجبورند فرزندانشان را در خانه تنها بگذارند. یا یک فرد مورد اعتماد بیابند که از فرزندشان نگهداری کند و یا بچه بی‌گناه را در شرایط نامناسب آلودگی همراه خود به سرکار ببرند.

اگر اندکی نیز دقت کنید، خواهید دید اغلب والدین ناچارند که گزینه سوم را انتخاب نمایند.

یعنی کودکشان را گروه غیرحساس فرض کنند و در شرایط ناسالم از منزل خارج کنند و به سرکار ببرند.

حتا بسیاری از مادران شاغل نمی‌توانند از گزینه مرخصی گرفتن نیز استفاده کنند. زیرا نمی‌دانند آلودگی چند روز به طول می‌انجامد. و بدتر اینکه اغلب، موقعیت شغلی آنها این امکان را برایشان فراهم نمی‌کند.

و به این ترتیب یک مادر شاغل باید بین مادر بودن و شغلش که سال‌ها برای هر دو آنها زحمت کشیده و تلاش کرده است، یکی را قربانی کند.

فقط ای کاش در بین مسولین، یک خانم جوان با فرزند مدرسه‌رو، وجود داشت تا بلکه تصمیماتی گرفته می‌شد که فقط در کوتاه مدت جواب ندهد و مضرات کمتری هم داشته باشد تا بلکه هزینه سهل انگاری ما را کودکانمان ندهند!

پایان پیام