هموطن آریایی جان عزیزت در ساحل دریا زباله نریز و بیا عینک شنایت را هم بردار

هموطن آریایی جان عزیزت در ساحل دریا زباله نریز و بیا عینک شنایت را هم بردار

پایگاه خبری گلونی؛ راضیه حسینی: به نظرتان این منظره مربوط به کدام ساحل است؟

احتمالاً نود و نه درصد می‌گویید یکی از سواحل داخلی است، چون مردم سواحل خارجی خیلی بافرهنگ هستند و محال است عینک شنای خود را کنار ساحل بگذارند و بروند.

آنها خیلی شیک و تمیز در ساحلی زیبا و آفتابی تفریح می‌کنند. ولی تفریحات ما در ساحل دریا مربوط به پیدا کردن اشیاء جامانده مانند همین عینک شنا، فلاسک، لیوان چای، کلاه شنا، دمپایی کهنه، تیوپ پاره و… می‌شود.

آنها واقعاً باکلاس و بافرهنگ هستند. اصلاً این فرهنگ انگار مسری است.

همین عزیزان که در سواحل زیبای شمال قدم به قدم از خودشان اثر به جا می‌گذارند، پای‌شان برسد آن‌ور آب طوری بافرهنگ می‌شوند که تا کل ساحل را جارو نکشند و صدف‌ها را برق نیندازند ول نمی‌کنند.

البته این فرهنگ مسری فقط در همان کشورها برد دارد و به محض وارد شدن به خاک ایران دوباره به تنظیمات اولیه برمی‌گردند.

بعد هم در فضای مجازی پست می‌گذارند با چندتا ایموجی غم و غصه از بی‌فرهنگی هموطنان گلایه می‌کنند و از خاطرات شیرین آن‌ور آبی‌شان می‌نویسند.

هموطن آریایی جان عزیزت در ساحل دریا زباله نریز

آقا، برادر، جناب، شما اول بیا عینک شنایت را از وسط ساحل بردار بعد برو پست بگذار که ما چنین و چنانیم.

چند وقت پیش که کنار یکی از این سواحل نشسته بودیم خانواده‌ای پنج، شش نفره آمدند و دقیقا بین ما و دریا ایستادند.

همینطور ایستاده بدون فوت وقت پلاستیک تخمه را درآوردند و با سرعتی عجیب مشغول پرت کردن پوست‌های تخمه به اطراف شدند.

طوری در این کار جدی بودند که حتا یک کلمه هم با هم حرف نمی‌زدند و در حالی‌که پوست تخمه‌ها را پرت می‌کردند به دریا نیم‌نگاهی داشتند.

خواستم بلند شوم و چیزی بگویم دیدم همان عزیزی که پلاستیک تخمه در دستش است از لحاظ طول و عرض سه، چهاربرابر من است.

خواستم از پوست تخمه‌ها عکس بگیرم با نگاه خشمناک همان دوست عزیز مواجه شدم و برای حفظ جان تصمیم گرفتم به حرص خوردن درونی ادامه بدهم.

از این موارد کم نیست و بعضی از سواحل بیش از آن‌که صدف داشته باشند زباله دارند و کسی هم به فکر نیست.

هموطن آریایی، جان عزیزت زباله نریز و بیا مثل همان‌ آن‌ور آبی‌ها بافرهنگ باش.

پایان پیام