نامه مجید مجیدی به مردم چین دردسر شد
پایگاه خبری گلونی محسن فراهانی: اخبار شیوع و گسترش ویروس کرونا روزبه‌روز منتشر می‌شود و فضا لحظه به لحظه ملتهب‌تر می‌شود.
چین میلیون‌ها نفر را قرنطینه کرده است و ده‌ها نفر به خاطر ابتلا به این بیماری فوت کردند.
از آن سو بسیاری از کشورهای جهان نیز از پیدا شدن مواردی در کشور خود گزارش دادند که به این ویروس مبتلا شدند.
اما در خلال این اخبار مهم و حیاتی یک خبر منتشر شد که در نوع خود جالب بود.
مجید مجیدی کارگردان مشهور ایرانی به مردم چین نامه نوشت و گفت که در این روزهای سخت او در کنارشان حضور دارد.
مجیدی در نامه خود نوشت:
دوستان و مردم قهرمان چین
با درود و سلام
میدانم روزها و لحظات بسیار سختی را سپری می کنید. میخواهم بدانید که قلب همۀ مردم دنیا به خصوص مردم ایران با شما عزیزان است. لحظه ای نیست که به یاد شما و کودکان معصوم چین نباشم. بی شک این روزهای تلخ و سیاه سپری خواهد شد و من مطمئنم شما مردم بزرگ چین همانطور که در طول تاریخ ثابت کرده اید ملت سختکوش و مبارزی بوده اید، بر این فاجعۀ بزرگ انسانی پیروز خواهید شد. شما با پایداری خود، دوباره امید و زندگی را به چین بر می گردانید. برای همۀ شما عزیزان سلامتی و موفقیت آرزو می کنم. زنده باد مردم بزرگ چین.
با احترام و دوست همیشگی شما
پس از انتشار این نامه توسط مجید مجیدی برخی از فعالان فضای مجازی به او اعتراض کردند که چرا در ایام ملتهب آبان ماه و در جریان اعتراضات بنزینی به مردم کشور خودت نامه ننوشتی و نگفتی که در کنارشان هستی؟
مگر آن موقع کسی کشته نشد؟ مگر مردم کشور خودت آدم نیستند؟ فقط مردم کشورهای دیگر آدمند؟
از طرفی برخی هم مجیدی را متهم کردند که دارد شو اجرا می‌کند و می‌خواهد ادای آدم‌های انسان‌دوست را در بیاورد.
اما به نظر ما نباید به این سرعت در مورد مجیدی اظهار نظر کرد و او را قضاوت کرد.
شاید مجیدی در ایام آبان‌ماه هم نامه نوشته اما در خلال اخبار عجیب و غریب آن روزها خیلی در رسانه‌ها منتشر نشده باشد.
اصلا شاید مجیدی خودش هم در میان مردم بوده است و فرصت نوشتن نامه نداشته است.
شاید واکنشی بزرگتر از نامه نوشتن نشان داده باشد.
شاید به جای چند کلمه حرف اینستاگرامی، دست به کار شده و عمل مهم‌تری را انجام داده باشد.
شاید دست به دوربین شده و فیلم یا مستندی ساخته ولی در بین راه با مشکلاتی روبه‌رو شده است.
و هزاران شاید دیگر که در عصر اطلاعات و اخبار گسترده میان انبوه خبرها گم می‌شود.
اما ما تنها با دیدن یک پست اینستاگرامی شروع می‌کنیم به حمله و جوری از روی آن فرد عبور می‌کنیم که در آینده اگر با همان فرد هم‌نظر باشیم هم دیگر رویمان نمی‌شود اسمش را بیاوریم.
چرا؟ چون هرچه از دهانمان درآمده است را بارش کرده‌ایم. هرچند در میان ما هستند افرادی که به اندازه کافی رو دارند.
آن‌ها به وقتش به یک نفر فحاشی می‌کنند و زمانی دیگر هرگاه همان شخص حرفی موافق نظرشان را زد،
هواخواهش می‌شوند و می‌گویند اگر یک مرد باید آن هم فلانی است. همان که تا دیروز پست‌ترین فرد دنیا بود.
پایان پیام