خروج فیلمی که باید از دریچه علوم اجتماعی آن را بررسی کرد

خروج فیلمی که باید از دریچه علوم اجتماعی آن را بررسی کرد

پایگاه خبری گلونی انوشه میرمجلسی: خروج، فیلمی که باید از دریچه علوم اجتماعی آن را تحلیل کرد.

پاسخگویی یکی از مولفه‌های مهم حکمرانی مطلوب است. مولفه‌ای که مستقیم و غیرمستقیم بر روی سرمایه اجتماعی نیز اثرگذار است.

حاتمی‌کیا این بار در فیلم سینمایی‌اش به موضوعی اشاره کرده است که می‌توان آن را به یکی از مولفه‌های مهم حکمرانی مطلوب مرتبط دانست.

حکمرانی نامطلوب یعنی عدم پاسخگویی، عدم شفافیت، عدم مسئولیت‌پذیری و… و همه اینها یعنی ایجاد نارضایتی در میان مردم، نشنیدن مطالبات‌ و اعتراضات‌شان.

حاتمی‌کیا این بار زاویه دوربین را چرخانده و از زاویه دید مردم سخن گفته است.

خروج فیلمی که باید از دریچه علوم اجتماعی آن را بررسی کرد

شخصیت «رحمت بخشی» با بازی درخشان فرامرز قریبیان به نوعی می‌تواند نماینده گروهی از مردم ایران باشد که در مقطعی مطالبه‌گر و کنشگر بوده‌اند؛ سپس به رخوت رسیده‌اند و پس از نادیده گرفته شدن از سوی حاکمیت، دست به عصیان می‌زنند.

عصیانی به سبک و سیاق خودشان و با هر آنچه در دست دارند.

سفر کشاورزان از «عدل‌آبادِ» نمادین به تهران، می‌تواند با توجه به ارجاعات فیلم، نماد عزیمت مردم از باور عدالت به ناامیدی و عصیان باشد.

سفری که از ناامیدی و بی‌پناهی در روستا آغاز می‌شود و به مطالبه‌گری در تهران ختم می‌شود.

این پیام مهم و درخشان فیلم است. حکمرانی مطلوب، پاسخگویی و شفافیت از سوی مسئولان و تصمیم‌گیران در واقع همان نقطه حساسی است که اگر نادیده گرفته شود، نتیجه‌ای جز آنچه در فیلم «خروج» به تصویر کشیده شده است، ندارد.

فیلم «خروج» حاتمی‌کیا را اگر چه می‌توان به عنوان یک اثر سینمایی از منظر تکنیکی تحلیل کرد و به نشانه‌های فرم و ساختار آن توجه کرد؛ اما مهمتر آن است که به موضوع فیلم حاتمی‌کیا از دریچه مفاهیم علوم اجتماعی نگاهی بیندازیم.

خروج می‌تواند بازتابی از جامعه باشد. جامعه‌ای که از شنیده شدن، دیده شدن و پاسخ گرفتن ناامید است. این فیلم بی‌تردید از این زاویه، فیلم مهمی است و ارزش دیدن دارد.

پایان پیام