زورگویی و زورگیری در فضای مجازی
پایگاه خبری گلونی دکتر اسماعیل امینی: زورگویی در فضای مجازی، بسیار آزار دهنده است.
زورگویی یعنی تلاش برای تحمیل سلیقه، نگاه و اندیشۀ خود، به دیگران. بسیارند کسانی که می‌پندارند، پسند و عقیده‌های برتر دارند و رسالت‌شان این است که دیگران را با خود همراه کنند.
زورگویی و زورگیری در فضای مجازی
رایج‌ترین روش‌های زورگویی در فضای مجازی از این قرار است:
۱- این شاهکار را صد بار ببینید و تا می‌توانید بازنشر کنید!
شاهکار مورد نظر غالباً شعری است و پر غلط است با حرف‌های عوامانه.
۲- سخنان جنجالی! شعر جنجالی! استعفای جنجالی! مصاحبۀ جنجالی!
هر جا نشانه‌ای از «جنجالی» بود، زورگیر مجازی هم آن جاست. جنجال نشانۀ نادانی است، هم جنجال آفرین، هم منتشر کنندۀ جنجال و هم دوستدار و مخاطب جنجال، در این نادانی سهم دارند.
۳- ترانه‌ای، شعری، تصویری، نوشته‌ای را که دوست داری منتشر کرده‌ای. زورگیران مجازی می‌آیند و می‌نویسند:
– نظرت دربارۀ آمار خسارات و تلفات سیل چیست؟
– شعری هم دربارۀ فعالان محیط زیست بنویس!
۴- ترانه‌ای، نوحه‌ای، شعری را نپسندیده‌ای و کاستی‌هایش را برشمردهای. وای به حالت اگر از آثار محبوب زورگویان انتقاد کنی! پیاده‌های لشکر خشمگین به صفحه‌ات حمله می‌کنند و مدت‌ها آتش فحش و تهمت و تهدید بر سرت می‌بارد.
۵- هم چنین وای به حالت اگر پا بر دُم یکی از طرف‌های دُم کلفتِ دعواها و مجادلات سیاسی بگذاری، آن وقت است که وحدت و تفاهم تمام طرف‌های دعوا را با گوشت و پوستت لمس می‌کنی.
انقلابی و ضد انقلاب، مؤمن و کافر، چپ و راست، متجدد و سنتی، شاه‌پرست و کمونیست، شرق گرا و غرب گرا، با تمام مرزبندی‌ها و تمایزات، در فحاشی و خشم و خروش علیه منتقدان به وحدت می‌رسند.
۶- زورگویان تازه کار در فضای مجازی، برایت شعرها و نوشته‌هاشان را می‌فرستند و ساعتی بعد توقع دارند که نظرت را بنویسی. آنها کاری ندارند که تو پشت فرمانی، یا در کلاس درسی، یا در حال استراحتی، یا اصلاً علاقه‌ای به نقد اینترنتی نداری.
تو باید تمام کارهایت را کنار بگذاری و در سریعترین زمان پاسخ بدهی.
۷- زورگویان سازمان‌دهی شده و بعضاً مواجب بگیر هم در فضای مجازی به انجام وظیفه می‌پردازند. آنها اسم و مشخصات و عکس واقعی ندارند.
با مشخصات ساختگی و عکس ساختگی، عقاید ساختگی خودشان را به دیگران تحمیل می‌کنند یا برای همراهی با عقاید و پسندشان، دیگران را بازخواست و تهدید می‌کنند.
این زورگویان سازمان دهی شده، گاهی طرفداران یک گرایش سیاسی‌اند، گاهی مدافعان یک مؤسسۀ گردن کلفتِ کتاب‌های کمک آموزشی، یا سینه چاکان خوانندگان پر طرفدار و شاعران پرفروش.
زورگویی و زورگیری در فضای مجازی، یکی از نشانه‌های غلبۀ فرهنگ و تربیت استبدادی است که قرن‌هاست بر جهان سیطره دارد.
در فرهنگ استبدادی، آن چه تو می‌پسندی و می‌اندیشی، برتر است و تمام حقیقت است.
پس هر که با پسند و اندیشۀ تو همراه و موافق نیست، یا باید با تو موافقت کند یا هر چه بر سرش بیاید حقش است.
در فرهنگ استبدادی، عدم همراهی و سکوت، مانند انتقاد و اعتراض و دشمنی است و طبیعی است که منتقد و معترض هیچ حقی ندارد.
پایان پیام