سید مصطفی سعیدی درگذشت؛ او استاد هنر نقالی و فخر هنر لرستان بود

سید مصطفی سعیدی درگذشت؛ او استاد هنر نقالی و فخر هنر لرستان بود

به گزارش پایگاه خبری گلونی سید مصطفی سعیدی درگذشت؛ او استاد هنر نقالی و فخر هنر لرستان بود.

مراسم تشیع و تدفین: شنبه سوم بهمن، ساعت ۱۴:۳۰ گورستان دارالسلام بروجرد.

مراسم ترحیم از ساعت ۱۶ تا ۱۸ مسجد حضرت زهرا(س) شهرک پردیس.

سید مصطفی سعیدی از استادان و هنرمندان عرصه نقالی، شاهنامه خوانی و مناقب خوانی که طی دهه‌های گذشته حضور فعالی در این حوزه‌ها داشته دارفانی را وداع گفت.‌

هوشنگ جاوید پژوهشگر و مولف موسیقی اقوام ایران در یادداشتی پیرامون فوت این هنرمند نوشت:

«سید مصطفی سعیدی، پیر سخنوران و نقالان و مناقب خوانان براساس خبری که سید قاسم هاشمی به من داد، دنیارا به سوی جهانی دیگر ترک کرد و خدایش بیامرزد.

او  در سال ۱۳۸۰ بعنوان استاد برتر داستان‌گزاری ایران در جشنواره موسیقی آیینی مورد تجلیل ملی واقع شد، و در برنامه های تلویزیونی و جشنواره‌ای بسیاری شرکت داشت، او کتاب ارزشمندی بنام تومار نقالی را در دوجلد به چاپ رساند که اینک نایاب است و حاصل تمام داشته‌های ذهنی‌اش از نقل‌های متفاوت است.»

سید مصطفی سعیدی

سید مصطفی در ۳ سالگی مادرش را از دست داد و پس از آن، پدرش از زادگاهش هجرت کرد و به بروجرد رفت.

پدر سید مصطفی در ۹ سالگی او را به دست استادی به نام «سید مهدی صفوی پور» سپرد.

او در سن ۱۱سالگی چنان در روضه خوانی و وعظ پیش رفت که عملاً بالای منبر قرار گرفت و به سخنرانی، روضه خوانی و موعظه پرداخت.

مرشد سعیدی در ۱۳سالگی به قهوه خانه رفت و با «مرشد کرم اصفهانی» آشنا و مأنوس شد. «مرشد کرم» چنان زیبا نقل می‌گفت که او را شیفته حرکات موزون و کلام آهنگین خود نمود.

وی از آن پس قدم در میدان شاهنامه گذارد و مدت سه سال با این بزرگوار دوره نقالی و منقبت خوانی را طی کرد.

سید مصطفی در ۱۴سالگی به «نقال حنجره ارغوانی» ملقب شد.

سید مصطفی در پانزده سالگی از بروجرد به ملایر رفت و چنان غوغایی برپا کرد که هنوز هم مردم ملایر از آن دوره یاد می‌کنند.

در ۱۶سالگی نوشتن طومار شاهنامه را آغاز، اما چون امیدی به چاپ آن نداشت، نیمه کاره رها نمود.

او در ۱۷ سالگی به زادگاهش اراک رفت در آنجا استقبالی فراوان از او شد و دوباره نقالی را آغاز نمود.

سال ۴۱ به خرم آباد رفت و مدت نه سال در این شهر نقالی کرد.

سید مصطفی پس از آن به دورود رفت و به مدت ۲ سال در این شهر هم نقل می‌گفت و هم منبر می‌رفت.

سپس به بروجرد بازگشت و از آنجا به روستای یکه دانگه -که پیشتر در آنجا منبر می‌رفت- کوچ کرد و تا به امروز در آنجا ساکن است.

پس از دیداری مرشد که با دکتر جابر عناصری داشت، به سفارش ایشان نوشتن طومار شاهنامه را از نو آغاز کرد.

پایان پیام