دست از مقاومت برداریم و به جهان برخط بپیوندیم
پایگاه خبری گلونی راضیه حسینی: در حالیکه مردم دنیا به سمت فعالیتهای مجازی و دورکاری روی آورده و تصمیم گرفتهاند بخاطر حفظ جان خود و سلامت اطرافیانشان تا جایی که امکان دارد دورکاری داشته باشند و از قابلیتهای فضای مجازی مثل ویدئو کنفرانسها و ویدئو چتها استفاده کنند، در کشور ما هنوز برخی ادارات و سازمانها اصرار دارند که به صورت فیس تو فیس و با کمترین فاصله به کارهای خود بپردازند.
این روزها در برخی ادارات شاهد مقاومت عجیبی در برگزاری جلسات آنلاین و استفاده از شیوه دورکاری برای برخی امور هستیم تا جایی که برخی مسئولین کلاً واقعیت موجود را هم انکار کرده و میگویند: «کرونا کجا بود؟ تموم شد رفت. مردم رو ببینید چه راحت بیرون هستن. سخت نگیرید ماسکها و ژل ضدعفونیکننده و باقی رو هم جمع کنید.»
این اصرار در اجرای شیوههای سنتی و تطبیق پیدا نکردن با شرایط موجود و امروزی ما را یاد خاطراتی میاندازد که مادربزرگ و پدربزرگها از دورانی که تازه تلویزیون به خانهها راه پیدا کرده بود تعریف میکردند.
وسیلهای که با ورودش برخی ساز مخالف سردادند و گفتند: «این آدمهای غریبه که توی این جعبه جا شدن نباید بیان تو خونه ما. اینا نامحرمن. ما با همین رادیول خودمون راحتتریم، خیالمون راحته چشم نداره که ما رو ببینه.»
یا مثلاً کمی جلوتر وقتی تلویزیونها از سیاه و سفید به رنگی تبدیل شد برخی باز مخالفت کردند و گفتند: «توی این جعبهها معلوم نیست چی میریزن اینا رنگی میشن. همون سیاه وسفید طبیعیتره»
دست از مقاومت برداریم
تاریخ پر از آدمهایی است که بالاخره مجبور به پذیرش وسایل جدید یا راههای تازه ارتباط جمعی شدند، اما دیرتر از همه و احتملاً بعد از مدتی پشیمان از اینکه چرا زودتر این کار را انجام نداده بودند و خودشان را به دردسر انداختند.
اما این روزها یک فرق بزرگ با گذشته دارد. مخالفت گذشتگان خطر جانی برای کسی نداشت ولی مخالفت برخی مسئولین امروزی با خدمات آنلاین و مجازی میتواند به قیمت به خطر افتادن جان برخی کارمندان تمام شود.
پس بهتر است دست از مقاومت برداریم و به جهان برخط بپیوندیم.
پایان پیام