کش‌ خودت را پيدا کن؛ شايد شما هم اين را تجربه کرده‌ايد

کش‌ خودت را پيدا کن

به گزارش پایگاه خبری گلونی دکتر محمد فاضلی در کانال شخصی خود نوشت:

اين روزها که از صبح تا عصر و رسيدن به منزل برای چندين ساعت متوالي از ماسک استفاده می‌کنم، يک نکته برايم جالب شده است: «تداوم اثر کِش». شايد شما هم اين را تجربه کرده‌ايد.

 کِش ماسک جراحی معمولی، خيلي ضعيف و نحيف است و صبح که براي حفاظت در مقابل ويروس کرونا ماسک را می‌پوشم، هيچ فشاري از اين کش بر گوشم احساس نمی‌کنم.

اثر کِش به تدريج در طول روز مشخص می‌شود و عصر که می‌شود ديگر بخشی از گوش که زير کِش قرار گرفته است درد می‌گيرد.

درد هنگام غروب غيرقابل تحمل می‌شود. «تداوم اثر کِش» هر قدر هم که فشارش ضعيف باشد بالاخره به نقطه دردناک می‌رسد.

 فکر می‌کنم « تداوم اثر کش» خيلي مهم‌تر از درد لاله گوش بر اثر پوشيدن ماسک در ايام شيوع بيماری کرونا باشد.

زندگي شخصی، سازمان و کشور نيز همين گونه تحت تأثير «اثر کِش» – اثر فشار ضعيف مداوم – قرار می‌گيرند و لحظه‌ای فرامی‌رسد که درد و بعد غيرقابل تحمل شدن آن از راه می‌رسد.

تداوم اثر کِش در سطح فردی، نتيجه انباشتن، حل نکردن و دور نساختن مشکلات، کينه‌ها، خاطرات ناخوشايند، سوءتفاهم‌ها و کارهای کوچک انجام‌نشده است که هر کدام عين کنه به يک جايی از روح آدم می‌چسبند يا بر ذهن فشار می‌آورند.

يک روز بالاخره اين‌ها به بروز مسأله‌ای بزرگ و حل‌نشدنی يا بحرانی عميق منجر می‌شوند.

کش‌ خودت را پيدا کن

 تداوم اثر کش در سطح سازمان هم نتيجه اصلاح نکردن سازوکارهای ريز ريزی است که هر کدام عين موريانه يا آفت، زدگی و کرم‌خوردگی در عملکرد سازمان ايجاد می‌کنند.

آن‌چه ابتدا کوچک بود بعد از مدتی تمام عملکرد سازمان را تحت فشار قرار می‌دهد.

تداوم اثر کش در سطح کشورداری بيش از همه اثرگذار است. آن مسأله‌ کوچکی که در ابتدا با هزينه‌ای اندک، برخوردی قاطع، پذيرش مسئوليت اشتباه، عذرخواهی، رفع يک مانع قانونی، تن دادن به يک نوآوری کوچک يا بازگشتن از يک قدم اوليه قابل رفع بود، اگر باقی بماند و حل نشود، بالاخره به نقطه دردناک می‌رسد.

 يک نکته عميق‌تر هم هست. بسياریي از کش‌های ضعيفی که ابتدا برای نگه داشتن يک ماسک (وسيله‌ای که براي دور بودن از خطر ضروری است) پشت گوش زندگي شخصی، سازمانی و حکمرانی بسته می‌شوند.

ممکن است به تدريج بلای جان شوند و صاحب ماسک را به نقطه غيرقابل تحمل برسانند.

 هر فرد، سازمان يا نظام حکمرانی بايد در احوالات خودش به دنبال کش‌های ضعيفی بگردد که به پشت گوش زندگی‌اش فشار می‌آورند. کش‌ها هر قدر بيشتر بمانند، دردناک‌تر می‌شوند.

بخش زيادی از دردناک، غمناک و بی‌انگيزه شدن آدم‌ها در زندگی شخصی، سازمانی و اجتماعی محصول همين کش‌هاست.

 شايد بتوان برای بهبود وضعيت هر شخص، مدير يا حکمرانی به او توصيه کرد «کِش خودت را پيدا کن».

پایان پیام