احتمال افزایش حق مسکن کارگران در این ماه؛ یا جبر کدام به دردمان می‌خورد؟
به گزارش گلونی «احتمال افزایش حق مسکن در فیش حقوقی تیرماه کارگران». این خبری بود که امروز منتشر شد.
همه چیز احتمال دارد. اما چند درصد؟
مدل اقتصاد احتمالی همین است. شاید، اگر، امیدواریم، حالا ببینیم چه می‌شود و… سرآخر، نشد، ولی قول می‌دهیم در برنامه توسعه پنجاه ساله قرار بگیرد.
زندگی ما مردم هم تحت تأثیر همین احتمالات قرار گرفته.
ما نمی‌توانیم با اعتماد بگوییم چند سال دیگر می‌توانیم ماشین بخریم یا صاحب خانه بشویم.
البته می‌توان حدس زد احتمال این‌که بتوان خودرو یا خانه خرید تقریباً صفر است، اما محال نیست.
کارگران با «احتمال» افزایش حق مسکن، «ممکن» است بتوانند اجاره خانه خود را بدهند، «شاید» صاحب‌خانه قبول کند اجاره را بیش از این بالا نبرد و «اگر» این‌طور بشود می‌توانند تا یک سال دیگر در همان خانه بمانند.
سال بعد شاید خانه‌های بیست و پنج متری به داد کارگران و کارمندان برسد. به همان اندازه محتمل که یک گوی سیاه ممکن است بین پانصد و هشتاد و نه گوی سفید از کیسه دربیاید.
اما صفر نیست و ما بخاطر همین احتمالات هنوز امیدواریم. بالاخر هر چه باشد از هرگز، اصلاً و ابداً بهتر است.
مسئولین همیشه در صحبت با ما از «آمار و احتمال» استفاده می‌کنند، ولی ما این روزها تنها درسی که به کارمان می‌آید فقط «هدیه‌های آسمانی» است.
در واقع باید منتظر معجزه باشیم تا اقتصاد شل و وارفته‌مان جان بگیرد و جیب خالی‌مان کمی رنگ پول به خودش ببیند.
شما بگویید با دلار بیست و چهار هزار تومانی، که معلوم نیست کی قرار است ترمز افزایش قیمت را بگیرد و کمی به ریال بیچاره مجال نفس کشیدن بدهد، انتظاری جز معجزه می‌توان داشت؟
این روزها هیچ‌کدام از شاخه‌های ریاضی، از حسابان تا دیفرانسیل و هندسه تحلیلی به دردمان نمی‌خورد، جز جبر. جبر شاید کمی به حال و روزمان بیاید.
احتمال یا جبر کدام به درد این روزهای‌مان می‌خورد؟
پایان پیام
نویسنده: راضیه حسینی