سکه هشت میلیون و هفتصد و پنجاه جایش در موزه است

سکه هشت میلیون و هفتصد و پنجاه جایش در موزه است

به گزارش گلونی سکه هشت میلیون و هفتصد و پنچاه هزار تومان. کم کم داریم به مرحله‌ای می‌رسیم که سکه بهار آزادی هم جایش فقط در موزه باشد و بعد از دیدن سکه‌های دوران نادرشاه و صفوی و… به بهارآزادی برسیم و در توضیحش بخوانیم:

«این سکه‌ها بیشتر برای کادو در عروسی‌ها از طرف خانواده درجه اول یا دوستان نزدیک داده می‌شد. البته این کادوها درزمانی بود که هنوز مرغ و تخم مرغ را می‌شد به راحتی خرید و مردم می‌توانستند در خانه‌های خوب و معمولی زندگی کنند و هنوز به پشت‌بام خوابی و انبارخوابی روی نیاورده بودند. البته استفاده دیگر آن برای تعیین مهریه بود و بعد از گران شدن سکه برخی از مردانی که همسران‌شان مهریه‌های سنگینی داشتند به یک‌باره ناپدید شدند و دیگر هیچ‌کس از آنها خبری به دست نیاورد».

سکه هشت میلیون

در واقع این روزها ماشین حساب‌ها هنگ کرده‌اند بس که تعداد سکه‌های مهریه‌ها را در قیمت‌ یک عدد سکه ضرب کرده‌اند.

با این شرایط اگر خانمی قصد به اجرا گذاشتن مهریه‌اش را داشته باشد باید قسط‌های مادام‌العمر بسته شود و مرد تا زمانی که موهایش سفید شود و دندان‌هایش بریزد باید برای سکه‌های مهریه قسط پرداخت کند و احتمالاً تا آن زمان هم باز تمام نمی‌شود.

این روزها قیمت‌ها به قدری بالا رفته‌اند که دیگر نمی‌توان از داشتن برخی وسایل و مثلاً چند تکه طلا خوشحال بود، بلکه بیشتر نگران داشته‌های‌مان می‌شویم. این قیمت‌ها از حد فکر و تخیل‌مان خارج است و هرچه تلاش می‌کنیم مغزمان آپدیت نمی‌شود.

با افزایش قیمت‌های عجیب، فقط به این فکر می‌کنم که چقدر به همدیگر و مدارا با هم نیاز داریم. به مدارای خانواده‌های عروس و داماد، به کوتاه آمدن زن و شوهرها، به رعایت حال و جیب مستأجرها توسط صاحب‌خانه‌ها و به منصف بودن فروشنده‌ها.

این روزهای سخت فقط ما مردم می‌توانیم به هم کمک کنیم.

پایان پیام

نویسنده: راضیه حسینی