وضعیت نابسامان اجاره مسکن و تصمیمی که بعید است راهگشا باشد
به گزارش گلونی دولت برای اجاره خانهها سقف تعیین کرده است و احتمالا از این حرکت خرسند است که توانسته ضربتی مشکل مسکن را حل کند.
حسن روحانی روز ۸ تیرماه در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا این تصمیم را اعلام کرد و گفت:
از فردا اضافه شدن اجارهبها در تهران بیش از ۲۵ درصد، در کلانشهرها بیش از ۲۰ درصد و در سایر شهرها بیش از ۱۵ درصد ممنوع است.
آیا رئیس جمهور و تصمیمگیران دیگر مسکن فکر میکنند با این تصمیم میتوانند کمکی به وضعیت نابسامان اجاره مسکن کنند؟
نخست اینکه تعیین سقف برای اجارهبها یعنی صدور مجوز رسمی برای گرانیهای بی حد و مرز آینده. دولت در هیچ زمانی نتوانسته برای کالا یا خدماتی قیمت تعیین کند.
همیشه این بازار بوده است که یک قیمت را بالا و پایین کرده است.
بارها این تصمیمات گرفته شده است ولی واقعیت این است که دولت هیچ کنترلی بر بازار و قیمتها ندارد.
وضعیت نابسامان اجاره مسکن
بخشنامه و تعیین سقف هم چون قدرت اجرایی و نظارتی پشتش نیست دیگر قدیمی شده است و کسی برایش تره هم خرد نمیکند.
نکته مهمتر اینکه دولت در مورد درآمد مستاجران چگونه فکر میکند که اعتقاد دارد میتوانند از این به بعد اجاره بیشتری پرداخت کنند؟
آن هم در این وضعیتی که بر اثر مشکلات اقتصادی موجود و بحث کرونا، روزانه تعداد زیادی به بیکاران کشور اضافه میشوند و بسیاری هم در معرض اخراج یا کسر حقوق هستند.
یک میلیون نفر در همین ۳ ماه برای بیمه بیکاری ثبت نام کردهاند. اینها کسانی هستند که شامل قانون بیمه بیکاری هستند و کارشناسان معتقدند ۵ تا ۶ میلیون نفر هم باید به این تعداد اضافه کرد که جایی بیمه نیستند.
این چه نوع تثبیت قیمت است وقتی دیگر توانی برای مردم نمانده است؟
در زمینههای دیگر هم دولت همین کار را کرده است. مثلا هر روز رییس بانک مرکزی از تثبیت قیمت دلار، سکه و طلا میگوید.
دلار ۲۰هزارتومانی و طلای گرمی ۹۰۰هزار تومان دیگر این حرفها را ندارد.
دولت ضعفهای اقتصادی و نظارتی خود را پشت زر ورقِ سخنرانیها و بخشنامههای پر آب و تاب پنهان میکند و تحویل مردم میدهد.
پایان پیام
نویسنده: محمد پورخداداد
