زندگی نامه ماه چهره خلیلی را اینجا بخوانید؛ او امروز درگذشت
به گزارش گلونی پرستو صالحی، با انتشار پستی در صفحه اینستاگرامش از درگذشت ماه‌چهره خلیلی بازیگر سینما و تلویزیون خبر داد.
زندگی نامه ماه چهره خلیلی
ماه چهره خلیلی متولد 1355 تهران بود. وی دارای مدرك فوق ليسانس معماری از دانشگاه اكسفورد انگلستان است.
ماه چهره خلیلی دوره بازيگري را در method school در لندن گذراند و در سال 1382 برای اولين فعاليت سينمايی خود جهت بازی در فيلم چشمان سياه پس از 22 سال به ايران آمد و دوره ديگری از بازيگری و كارگردانی را در مؤسسه سمعی و بصری استاد سمندريان در سال 84 پشت سر گذاشت.
ماه چهره خلیلی نوه دختری پروين سليمانی در سريال‌های «در چشم باد»، « مختارنامه» و « كلاه پهلوی» ايفای نقش کرده است من جمله فعاليت‌های ديگر وی فيلمسازی فيلم كوتاه و مستند/ داستانی « عيد قربان» (مراسم عيد قربان از ديد قربانی) می‌باشد كه برنده جوايز بسياری از جشنواره‌های گوناگون از جمله جشنواره فيلم سان فرانسيسكو 2006 شد.
ماه چهره خلیلی و همسرش ابراهیم اشرفی در یک فیلم با یکدیگر آشنا شدند.
بعد از این که ابراهیم اشرفی از ماه چهره خلیلی خوشش می‌آيد بدون اطلاع وی با پدر و مادرش صحبت می‌کند و اجازه خواستگاری از او را می‌گیرد.
یک بار ابراهیم اشرفی در کیش تصمیم می‌گیرد در زیر آب از دختر مورد علاقه‌اش خواستگاری کند که این اتفاق نمی‌افتد.
چند مرتبه ديگر برنامه‌ريزی مي‌کند و باز هم اتفاقاتی منجر به آماده نشدن فضای لازم برای خواستگاری مي‌شود.
در پایان به‌صورت خيلی پيش بينی نشده و ساده حلقه را به ماه چهره خلیلی می‌دهد و می‌گويد ديگر نمی‌توانم صبر کنم با من ازدواج می‌کنی؟
فيلم شناسی ماه چهره خلیلی:
سینمائی
– فیلم اشنوگل (۱۳۹۵)
– فیلم قرارمون پارک شهر (۱۳۹۵)
– فیلم یادم تو را فراموش (۱۳۹۵)
– فیلم صله سحر (۱۳۹۴)
– سوت دل (۱۳۹۳)
– قلب سفید قاصدک‌ها (۱۳۹۳)
– فیلم رنج و سرمستی (۱۳۹۲)
– فصل انار (۱۳۹۲)
– سلام بر فرشتگان (۱۳۹۱)
– فیلم شبکه (فیلم ۱۳۸۹) (۱۳۸۹)
– پرنده باز (۱۳۸۹)
– مرگ کسب‌وکار من است (۱۳۸۹)
– فیلم شور شیرین (۱۳۸۸)
– سایه وحشت (۱۳۸۷)
– فیلم موش (۱۳۸۷)
– پرونده هاوانا (۱۳۸۴)
– تله (۱۳۸۴)
– نقاب (۱۳۸۳)
– فیلم چشمان سیاه (۱۳۸۱)
– عشق و خیانت
مجموعه تلویزیونی
– مرضیه (۱۳۹۸)
– دختر گمشده (۱۳۹۷)
– گذر از رنج‌ها (۱۳۹۳)
– کلاه پهلوی (۱۳۹۱)
– در چشم باد (۱۳۸۷)
– مختارنامه (۸۹–۱۳۸۳)
پایان پیام