کیفیت غذا مهم نیست فقط کافی است یک شاخ مجازی از آن بخورد

کیفیت غذا مهم نیست فقط کافی است یک شاخ مجازی از آن بخورد

راه‌های پول در آوردن در فضای مجازی و اینستاگرام بسیار زیاد است. اما یکی ازخوشمزه‌ترین این راه‌ها تبلیغ غذا در رستوران‌ها توسط برخی از اینفلوئنسرهاست.

افرادی که فالوورهای زیادی دارند با گرفتن مبالغی در حالی‌که با اشتهای زیاد مشغول خوردن غذای فلان رستوران هستند از کیفیت، تازگی مواد اولیه، زیبایی مکان، شخصیت پرسنل، قیمت مناسب و کلاً همه چیز تعریف می‌کنند. منتها مشکل این است که وقتی مجبور هستند در آن واحد این دو کار را با هم انجام دهند گاهی صحنه‌های دلخراشی به وجود می‌آید.

مثلاً یکی از این شاخ‌های مجازی را تصور کنید در حالی‌که همبرگر دوبل با سس فراوان میل می‌کند، با دهان پر، از کیفیت عالی غذا می‌گوید و همزمان گاز بعدی را به همبرگر می‌زند. این همبرگر چون جنبه تبلیغاتی دارد بیش از اندازه پرملات است و با هر گاز کلی سس از گوشه و کنارش بیرون می‌زند و شاخ مورد نظر وسط فیلم نمی‌تواند آنها را جمع و جور کند. پس تصمیم می‌گیرد بی‌خیال شود و به خوردن و حرف زدن ادامه دهد.

در واقع این نوع از تبلیغ بیشتر باعث می‌شود آدم تا مدت‌ها قید خوردن هر چه فست فود است را بزند. چون به محض دیدن یک ساندویچ یاد دهان پر و سس‌های آویزان از سرو کله همبرگر می‌افتد و تصمیم می‌گیرد نان و پنیر و گوجه بخورد ولی طرف فست فود نرود.

شاخ‌های مجازی خوش‌اشتهای عزیز، شاید بهتر باشد برای تبلیغ غذاهای باکیفیت رستوران‌ها راه دیگری را انتخاب کنید. مثلاً از زبان بدن استفاده کنید.

فکر کنید غذا، گوی معروف روی میز مهران مدیری در برنامه دورهمی است و شما می‌خواهید با اشاره چشم و ابرو نشان بدهید عجب غذای خوشمزه‌ای است.

 بعد با همین اشاره، فالوورهای شما سرازیر بشوند در رستوران مورد نظر و صاحب آن هم کلی کیف کند از جمعیتی که به هیچ چیز جز شاخ مورد نظر کار ندارند و اگر برود وسط بازار چین و سوپ خفاش را هورت بکشد آنها هم سریع دنبال تهیه بلیط می‌روند، چون تا این سوپ را نخورند شب خواب‌شان نمی‌برد.

پایان پیام