یادتان به خیر خانه های اجدادی شما را می‌برد به ایام کودکی

یادتان به خیر خانه های اجدادی شما را می‌برد به ایام کودکی

به گزارش گلونی همه ما از خانه پدربزرگ و مادربزرگ‌مان خاطرات خوبی داریم.

خانه‌هایی که بزرگ و حیاط‌دار یا به قول امروزی‌ها ویلایی بودند. شاید خانه کودکی خودمان هم از این دست ساختمان‌ها بوده باشد.

یک خانه بزرگ با یک حیاط وسیع، یک باغچه زیبا پر از گل و درخت و سبزی و یک حوض آب. چیزی که این روزها مخصوصا در شهر‌های بزرگ فقط شبیه یک رویاست نه بیشتر.

آزادانه و بدون هیچ دل‌مشغولی در حیاط بازی می‌کردیم. هم هوای تازه می‌خوردیم، هم تحرک داشتیم، هم در طبیعت بودیم هم انرژی بی‌پایان کودکی‌مان تخلیه می‌شد، هم به مقدار کافی ویتامین دی به بدن می‌زدیم.

خورشید و خاک و گیاه را از نزدیک حس می‌کردیم. همان چیزی که امروزه پزشکان می‌گویند دوری از طبیعت باعث ضعیف شدن کودکان و بیشتر بیمار شدن‌شان می‌شود.

والدین‌مان هم آسوده خاطر بودند که مثلا در پارک گم نمی‌شویم، در خیابان خدای ناکرده زیر ماشین نمی‌رویم…

آن روزها که در چنان خانه‌هایی زندگی می‌کردیم هیچ وقت در مخیله‌مان نمی‌گنجید که روزگاری برای‌مان رویا می‌شود. ناگهان چقدر زود دیر می‌شود…

یادتان به خیر خانه های اجدادی

یادتان به خیر، خانه‌های اجدادی! بله این اسم کتابی از محسن عباسی ولدی، روحانی نام آشنای برنامه‌های تلویزیون است. موضوع کتاب راجع به آپارتمان‌نشینی و مقایسه آن با خانه‌های سنتی است.

این کتاب با عنوان دیگر «بررسی ضرورت و فرهنگ آپارتمان نشینی» در ۲۶۹ صفحه توسط انتشارات آیین فطرت به چاپ رسیده است. کتابی مصور و خوش‌خوان که با خواندن فقط چند صفحه تا انتها با اشتها خواهید خواند.

این کتاب با تصویرگری مهناز یزدانی شما را بیشتر به خواندن ترغیب می‌کند. تصاویر کارتونی و کاریکاتوری که خود مثل یک کتاب کوچک‌تر در دل این کتاب گنجانده شده، واقعا عالی‌ است؛ و هر یک در جا انداختن مطلب مورد نظر بسیار کمک کننده است.

شما می‌توانید با کمک برنامه بارکد خوان گوشی خود، قسمت‌های بارکد‌دار کتاب را با صدای نویسنده گوش دهید.

این کتاب، برگردانی از پانزده برنامه «پرسمان تربیتی خانواده» است که سال ۹۶ توسط نویسنده در رادیو معارف اجرا شد.آنچه از دل بر‌آید لاجرم بر دل نشیند.

برای شما جالب خواهد بود وقتی متوجه می‌شوید نویسنده خود به آنچه در این کتاب گفته عمل کرده است و فقط عالم بی‌عمل نبوده است.

این کتاب با مثال‌های داستان گونه شما را می‌برد به ایام کودکی.

سال گذشته که این کتاب را خواندم هنوز هیچ خبری از کرونا و خانه‌نشینی نبود. این روزها محتوای این کتاب بیشتر برایم محسوس است؛ مثلا اینکه خانه نشینی در یک آپارتمان پنجاه متری قابل تحمل‌تر است یا یک خانه حیاط‌دار مستقل.

خلاصه این که «یادتان به خیر، خانه‌های اجدادی!» همدم خوبیست در این دوران کرونایی.

پایان پیام

نویسنده: سمیه فراهانی