به بهانه ششمین سالمرگ بانوی غزل‌سرای معاصر سیمین بهبهانی
به بهانه ششمین سالمرگ بانوی غزل‌سرای معاصر سیمین بهبهانی
چگونه آمد، چگونه رفت
به گزارش گلونی عباس خلیلی و فخرعظمی ارغون در سال ۱۳۰۳ باهم ازدواج کردند و در بیست و هشتم تیرماه تابستان گرم سال ۱۳۰۶ شمسی صاحب دختری شدند بنام «سیمین».
هردو به زبان عربی تسلط داشتند، علاوه بر آن مادر سیمین به زبان فرانسه هم مسلط بود.
پدر سیمین رمان می‌نوشت و نیز به زبان فارسی و عربی شعر میگفت.
و همین‌ها بهترین بهانه بود برای خوش‌زبانی فرزند خانواده.
پدرومادر سیمین در سال ۱۳۱۰ از هم جدا شدند، بعدها مادرش با عادل خلعتبری مدیر روزنامه آینده ایران ازدواج کرد.
سیمین در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به واسطه‌ی ازدواجش با او از آن پس بهمین نام شناخته و چهره شد «سیمین بهبهانی».
او از حسن بهبهانی صاحب دو پسر به نام‌های علی و حسین و یک دختر به نام امید شد.
امید دخترش بعدها با ابولحسن تهامی‌نژاد گوینده و دوبلور ازدواج کرد.
سیمین در سال ۱۳۳۷ وارد دانشگاه شد و در رشته حقوق مشغول به تحصیل شد اما هرگز وارد شغلی مرتبط با این رشته نشد و سال‌ها در آموزش و پرورش به تدریس پرداخت.
در سال ۱۳۴۸ وارد شورای شعر و موسیقی شد. در سال ۱۳۴۹ از همسرش جدا شد و در همان سال با منوچهر کوشیار هم‌دانشگاهی سابقش ازدواج کرد.
بانوی غزل‌سرای معاصر سیمین بهبهانی
سیمین در سال ۱۳۵۷ به عضویت رسمی کانون نویسندگان ایران درآمد، که توسط او، نادر نادرپور، فریدون مشیری، بیژن جلالی، هوشنگ ابتهاج و یدلله رویایی اداره می‌شد.
در بخشی از گزارش خبرگزاری بیتوته آمده:
«سیمین بهبهانی از موثر ترین و مبتکرترین شاعران عرصه غزل معاصر است.
وی شاعری را از آغاز جوانی با سرودن غزلها و چهارپاره‌هایی کلاسیک و رمانتیک اغاز کرد که دارای مضامین عاشقانه و عواطف عریان زنانه، احساسات انسان‌دوستانه بودند.
از دهه سی به بعد تحت تاثیر اشعار نوپردازان رگه‌هایی از زبان و تخیل تازه رمانتیک در غزل‌های او پدیدار شد که مجموعه «مرمر» نشانگر این تحول بود.
بعدها مجموعه غزل رستاخیز، تلاش موفق او را در تلفیق روح تغزلی با نگرش و محتوای اجتماعی به نمایش گذاشت.
او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است.»
حاصل غزل‌سرایی این روح شاعرانه، سرودن بیش از ششصدغزل و چاپ حدود بیست کتاب است که معروفترین آنها شاید مرمر، رستاخیز و گزینه اشعار باشد. عاشق تر از همیشه بخوان.
به بهانه ششمین سالمرگ بانوی غزل‌سرای معاصر
سیمین جوایز زیادی هم در طول دوران زندگی از آنِ خود کرد.
در سال ۱۳۷۸ مدال کارل فون اوسی یتسکی از طرف سازمان جهانی حقوق بشر در برلین، جایزه لیلیان هیلمن / داشیل هامت سازمان دیدبان حقوق بشر و جایزه سیمون دوبوار برای آزادی زنان، در سال ۱۳۸۷ نخستین دوره جایزه بیتا و در سال ۱۳۹۲ جایزه یانوش پانونیوش از سوی انجمن قلم مجارستان، در شهر پچ کشور مجارستان.
سیمینِ غزل در مرداد سال ۱۳۹۳ چشم از این دنیا فروبست.
محمدرضا شجریان خسروی آواز ایران، از حاضران روز تدفین او گفت: « بهبهانی زنی بود که همه جهان را به شکل خانواده خود دید و آنها را به صلح و صفا دعوت کرد.
او با پشتکار به خود پشتوانه حقوق زن و مادری شد.
من سخنی به نقل از استاد «دادبه» عرض می‌کنم و آن این که جهان را مردان می‌سازند و مردان را زنان.
ملتی که بی‌بهره از این زندگی باشد مردنی است.
من آمده ام امروز بگویم که سیمین برای همیشه زنده است و زندگی می‌کند هرچند که امروز مادری پر از مهر از میان ما رفته است اما می‌شود امید داشت که بیش از این قدردان مادران و زنان سرزمین مان باشیم.»
روحش آرام، نامش مانا
نویسنده: مریم کیانی‌زاده
کد خبر : 173333 ساعت خبر : 10:50 ب.ظ