هرگونه آماری در رابطه با کرونا قبل از نظرسنجی ایسپا مشهود است

در رابطه با کرونا هرگونه آماری قبل از نظرسنجی ایسپا مشهود است

به گزارش گلونی و بر اساس نتایج نظرسنجی‌های جدید ایسپا، مشخص شده است: «اغلب مردم شهر تهران نسبت به مهار ویروس کرونا در کوتاه ‌مدت خوش‌بین نیستند و نگرانی شهروندان تهرانی از ابتلای خود و خانواده به ویروس کرونا، در نیمه مرداد ۱۳۹۹ افزایش پیدا کرده است».

«ایسپا» مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران و یکی از مراکز وابسته به جهاددانشگاهی است که از سال ۱۳۸۰ فعالیت خود را آغاز کرده است.

این مرکز در راستای توسعه علمی و تحقیقاتی کشور، رفع نیازهای سازمان‌ها و نهادهای تصمیم‌گیر، ضرورت توجه به افکارعمومی و لزوم بهره گیری از مشارکت و دیدگاه‌های شهروندان در بهبود و توسعه امور کشور در عرصه‌های مختلف تاسیس شد.

در واقع به صورت بسیار خلاصه می‌توان گفت یکی از هدف‌های تأسیس ایسپا «نظرسنجی» از شهروندان است تا در اداره امور کشور بهبود حاصل گردد.

گرچه نظرسنجی از مردم در عرصه‌های مختلف یکی از بهترین راهکارها برای شناسایی مشکلات و معضلات جامعه است اما در مورد مسئله‌ای همچون کرونا، به نظر نمی‌آید که نظرسنجی نیاز بوده باشد.

هرگونه آماری در رابطه با کرونا قبل از نظرسنجی ایسپا مشهود است

در مورد کرونا هر آنچه لازم است ناگفته و قبل از هر گونه نظرسنجی قابل تشخیص است.

در شرایطی که سطح شهرها و واگن‌های مترو از جمعیت انبوه پر و خالی می‌شود، ادارات و بانک‌ها و شرکت‌های خصوصی همچنان به کار روزانه خود مشغول هستند، آموزش و پرورش هنوز تصمیم نگرفته است که مدارس را ۱۵ شهریور بازگشایی کند یا بگذارد اول مهر یا اصلاً بازشان نکند، یا در حالیکه هنوز دارو یا واکسن موثری ساخته نشده است و اگر هم بشود در کشورهای آن‌ور آبی ساخته خواهد شد و نه در کشور خودمان و اگر هم به کشور ما برسد مردم امید آنچنانی ندارند که به دست همه برسد.

زیرا بسیاری ژن خوب در جامعه وجود دارد که آنها اولویت بیشتری دارند و کلی موارد ناامید کننده دیگر، واقعاً چه توقعی از نظرسنجی در رابطه با کرونا وجود داشت که ایسپا زحمت گزارش آن را کشید؟

یک نگاه گذرا به جامعه و بدون آمارگیری معلوم بود که مردم از مهار ویروس کرونا نه تنها مأیوس هستند بلکه احتمال آن را می‌دهند که اگر تا به الان به ویروس مبتلا نشده‌اند، در همین مرداد ۹۹ خود یا خانواده‌شان به حتماً به ویروس مبتلا خواهند شد.

پایان پیام

نویسنده: بهاره حاصلیان