آزار جنسی هشتگ داغ این روزهاست؛ چه باید کرد؟

آزار جنسی هشتگ داغ این روزهاست؛ چه باید کرد؟

چند روزی می‌شود که خبرهای در رابطه با آزار جنسی در توییتر و دیگر شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شوند و پرده از اسراری برمی‌دارند که دانستن‌شان آه از نهادمان بلند می‌کند و عرق سرد بر پیشانی‌مان‌می‌نشاند.

آزار جنسی

این عبارت کوتاه و دو کلمه‌ای خیلی حرف‌ها در دلش دارد.

اما پیش از افشاگری‌ها و نوشتن و خواندن این خبرها باید تعریف مشخصی از آزار جنسی ارائه داد.

در حال حاضر نه فقط در کشور ما بلکه در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا آزار جنسی معنایش عوض شده است.

این عبارت خوفناک متاسفانه محدوده وسیعی را شامل می‌شود که خیلی از ما آن را نمی‌دانیم و نمی‌شناسیم.

و به همین دلیل خیلی از نمونه‌های آن را به بهانه‌ مدرن شدن اجتماع نادیده می‌گیریم.

حقیقت این است زندگی در دنیای بی‌رحم امروزی و نیازهای اولیه‌ای که روز به روز برآورده کردن‌شان سخت‌تر شده، خیلی از ما را وادار به سکوت در این‌باره انواع تجاوز کرده است.

الان در بسیاری از جوامع کوچک، منظورم جوامعی چون محل کار، مدرسه، دانشگاه و چنین محیط‌هایی است بسیاری از مصداق‌های آزار جنسی اتفاق می‌افتند که بر اساس عادت‌های غلط و مثلا نگاه‌های روشنفکر مآبانه نادیده گرفته می‌شوند.

یا برخی نیازها ما را وادار می‌کنند که نادیده بگیریم و به اصطلاح مته به خشخاشش نگذاریم. اما بالاخره یک جایی بیرون می‌زنند و نتیجه‌اش می‌شود این.

تازه این یک روی مشکل ماست و روی دیگر همان تابویی است که درباره خیلی از مسائل پیرامون‌مان وجود دارد.

فریده غیرت: از زمانی که متوجه‌اش کردیم که به شما تجاوز شده و شما حق دارید از مقامات کمک بگیرید تا شخص متجاوز را دستگیر و مجازات کنند، اگر مورد اهمال شخص مورد تجاوز قرار بگیرد، به ضرر خودش و قربانیان احتمالی آن متجاوز است. باید ترس را کنار بگذارد و از حمایت قانون استفاده کند.

از سنین پایین این مشکلات جدی را با کودکان‌مان در میان نمی‌گذاریم و برای‌شان توضیح‌نمی‌دهیم اگر به چنین چیزی برخورد کردند چه رفتاری داشته باشند.

همین ندانستن‌ها عرصه را برای متجاوزین وسیع‌تر و گسترده‌تر می‌کند.

چون آن‌ها خوب می‌دانند کم‌تر کسی شهامت صحبت راجع به این چیزها را پیدا کرده است.

ای کاش از همین حالا با مسئله بزرگی به نام آزار جنسی، عمیق‌تر و اصولی‌تر برخورد کنیم تا جایی که متجاوزین از انجام چنین اعمال شرم‌آوری ترس داشته باشند.

پایان پیام

نویسنده: آرشین ساکی