پایان نامه بچه های خرخون در حیاط ضایعاتی چه می‌کند؟
به گزارش گلونی امروز در فضای مجازی ویدیویی در حال انتشار است که نشان می‌دهد تپه‌ای از پایان نامه‌های دانشجویان یک دانشگاه در حیاط یک ضایعاتی روی هم ریخته شده است و فردی از آن‌ها فیلم می‌گیرد و می‌گوید: پایان دوره بچه‌های خرخون که خیلی تلاش می‌کنن درس می‌خونن تا به یه جایی برسن، آموزش و پرورش پایان نامه‌شون رو فروخته به ضایعاتی».
بعد با خنده‌ای از روی تحقیر ویدیو را به پایان می‌برد.
پایان نامه بچه های خرخون
سایر ویدیوها در نماشای گلونی
پس از انتشار این فیلم خیلی‌ها در موردش اظهار نظر کردند. خیلی‌ها به حال خودشان افسوس خوردند. خیلی‌ها خندیدند و خیلی‌ها ناراحت شدند. اما خب که چی؟
فروخته شدن پایان نامه به ضایعاتی اتفاق بدی است؟
آیا دانشگاه‌های خارجی پایان نامه تمام دانشجویان خود را تا ابد نگهداری می‌کنند و هرشب رئیس دانشگاه می‌رود روی‌شان دستمال می‌کشد، می‌بوسدشان و می‌گذاردشان رو طاقچه اتاقش؟
آیا اصلا این پایان نامه‌ها ارزش ماندگاری دارند؟ یا صرفاً برای گرفتن نمره چاپ شده‌اند؟
اصلا چند درصد این پایان نامه‌ها کپی هستند؟ چند درصدشان از خیابان انقلاب خریداری شده‌اند؟
چرا از هرچیزی مستمسکی برای خودتحقیری می‌سازیم؟ چرا مدام در حال اثبات بدبختی و بیچارگی و عقب‌افتادگی خود هستیم؟
اینکه یک دانشگاه چند پایان نامه را به ضایعاتی فروخته است جای انتقاد دارد؟ آیا قصد نقد دارید؟ آیا به دنبال اصلاح نظام آموزشی کشور هستید؟ باید بگویم مسیر اشتباه را انتخاب کردید.
برخی دانشگاه‌ها در ایران نه تنها پایان نامه دانشجویان خود را دور نمی‌ریزند بلکه همیشه آن را نگه می‌دارند و از آن استفاده می‌کنند. چطور؟ الان عرض می‌کنم خدمت‌تان.
پروژه پایان دوره من طراحی یک سیستم هوشمند برای چراغ راهنمایی و رانندگی بود.
استاد راهنمای من نه تنها به من نمره ۲۰ داد و سخت‌افزار پایان نامه مرا از من گرفت بلکه خبر دارم هرسال آن را به دانشجویان می‌فروشد.
شما هم اگر قصد اصلاح سیستم آموزشی کشور را دارید الکی با دیدن یک ویدیو افسوس نخورید. مشکل سیستم آموزشی ما خیلی عمیق‌تر از فروختن چهار برگ پایان نامه به ضایعاتی است. خیلی عمیق‌تر، ریشه‌ای‌تر و بنیادی‌تر.
پایان پیام
نویسنده: محسن فراهانی