پارک ملی کویر و جاذبه‌های طبیعی و تاریخی این منطقه در جنوب گرمسار

پارک ملی کویر و جاذبه‌های طبیعی و تاریخی این منطقه در جنوب گرمسار

به گزارش گلونی این منطقه در جنوب گرمسار و حد فاصل کویر مرکزی ایران و دریاچه نمک واقع شده است.

بیشتر آن در شهرستان گرمسار استان سمنان و بخش‌های کوچکی هم در استان‌های تهران، قم و اصفهان قرار می‌گیرد.

جالب است بدانید این پارک یکی از قدیمی‌ترین مناطق تحت حفاظت در ایران است. بخش‌های زیادی از این پارک حالت کویری داشته و رستنی‌های فراوان دارد.

پارک ملی کویر و جاذبه‌های طبیعی و تاریخی این منطقه

پارک ملی کویر، تنها پارک ملی در ایران است که به گفته سازمان محیط زیست در آن هیچ گونه سکونتگاه انسانی، معدنی و پروانه چرای دام وجود ندارد.

همچنین این پارک در یونسکو نیز ثبت شده است. و به عنوان یکی از ۹  ذخیره گاه زیست‌کره در ایران شناخته می‌شود.

این منطقه دارای اقلمی گرم و خشک است و بیشتر بارندگی‌های در ماه‌های آبان تا اردی‌بهشت صورت می‌گیرد. در مجموع ۳۴ گونه پستاندار، ۱۵۵ گونه پرنده و ۳۴ گونه خزنده در این منطقه شناسایی شده‌اند.

یوزپلنگ آسیایی، پلنگ ایرانی، گرگ، کفتار راه ‌راه، گربه شنی، روباه قرمز، روباه شنی، جبیر، کل ‌و بز، قوچ ومیش، شغال، سیاه‌گوش از جمله پستانداران شاخص این منطقه هستند.

در گذشته گله‌ های بزرگ گورخر ایرانی در این منطقه زندگی می‌کردند که آخرین آن‌ها در سال ۶۳ مشاهده شدند. امروزه مطمئناً نسل آن‌ها در این پارک از میان رفته ‌است. آهوی گواتردار هم اگر منقرض نشده باشد در آستانه انقراض قرار دارد، اما جمعیت جبیر (نوعی غزال ظریف ‌تر و کوچکتر از آهو) در این منطقه احتمالاً بیشترین در تمام ایران است.

پرندگان پارک هم شامل کبک، تیهو، زاغ بور، هوبره، انواع گنجشک، سهره، چکاوک و پرستو می‌شوند و انواع پرندگان شکاری ازجمله عقاب طلایی، سنقر، سارگپه، شاهین، بحری و دلیجه، و پرندگان مهاجر مانند فلامینگو، آنقوت، خوتکا و انواع غاز و مرغابی هستند.

این پارک از نظر تاریخی هم بسیار حائز اهمیت است. از جاذبه‌های تاریخی این پارک می‌توان از جاده سنگفرش نام برد. این جاده امکان عبور کاروان‌ها را از میان اراضی باتلاقی و شوره زارهای حاشیه دشت کویر فراهم می‌کرده است.

قصر بهرام، کاروانسرای عین‌الرشید، آبراه سنگی سیه کوه، بقایای ساختمان حرمسرا، کارونسرای سفید آب و لکاب و آب انبار قیلوقه از دیگر جاذبه‌های تاریخی این پارک هستند.

پایان پیام

نویسنده: سارا شهسواری